OPIS

proc jest pseudosystemem plików, który udostępnia interfejs do struktur danych jądra. Zazwyczaj jest montowany w katalogu /proc. Jest on w większości przeznaczony tylko do odczytu, lecz niektóre pliki umożliwiają modyfikacje zmiennych jądra.

Poniższa lista opisuje wiele plików i katalogów w hierarchii /proc.

/proc/[pid]

Każdemu działającemu procesowi odpowiada katalog o numerycznej nazwie; nazwą tą jest identyfikator procesu. Każdy z tych katalogów zawiera następujące pseudopliki i podkatalogi:

/proc/[pid]/auxv (od wersji jądra 2.6.0-test7)

Zawartość informacji ELF przekazanej do procesu podczas uruchomienia. Formatem jest jeden identyfikator w postaci unsigned long plus jedna wartość unsigned long dla każdego wpisu. Ostatni wpis zawiera dwa zera. Zob. też getauxval(3).

/proc/[pid]/cgroup (od Linuksa 2.6.24)

Plik opisuje grupy kontrolne do których należy proces/zadanie. W każdej hierarchi cgroup istnieje jeden wpis zawierający pola oddzielone dwukropkiem w postaci:

    5:cpuacct,cpu,cpuset:/daemons

Pola oddzielone dwukropkiem, od lewej do prawej:

1.

numer identyfikacyjny hierarchii

2.

zestaw podsystemów ograniczony do hierarchi

3.

grupa kontrolna w hierarchii do której należy proces

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_CGROUPS.

/proc/[pid]/clear_refs (od Linuksa 2.6.22)

Plik jest tylko do odczytu, zapisywalny wyłącznie dla właściciela procesu.

Do pliku można zapisać następujące wartości:

1 (od Linuksa 2.6.22)

Resetuje bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG dla wszystkich stron związanych z procesem (przed jądrem 2.6.32 taki efekt powodowało zapisanie dowolnej wartości niezerowej).

2 (od Linuksa 2.6.32)

Resetuje bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG dla wszystkich stron anonimowych związanych z procesem.

3 (od Linuksa 2.6.32)

Resetuje bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG dla wszystkich stron przypisanych do plików, związanych z procesem.

Czyszczenie bitów PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG zapewnia metodę zmierzenia przybliżonej wartości pamięci używanej przez proces. Najpierw należy sprawdzić wartość w polu "Referenced" dla wartości VMA pokazanych w /proc/[pid]/smaps aby sprawdzić użycie pamięci przez proces. Następnie czyści się bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG i po jakimś zmierzonym czasie ponownie sprawdza się wartości pól "Referenced" aby dowiedzieć się jak zmieniło się użycie pamięci procesu podczas zmierzonego interwału. Jeśli jest się zainteresowanym wyłącznie pewnymi typami przypisania, można skorzystać z wartości 2 lub 3, zamiast 1.

Aby zmienić inny bit można zapisać również inną wartość:

4 (od Linuksa 3.11)

Czyści bit soft-dirty dla wszystkich stron związanych z procesem. Używa się tego (razem z /proc/[pid]/pagemap) przez system przywracania check-point do wykrycia które strony procesu zostały "zabrudzone" od czasu zapisu do pliku /proc/[pid]/clear_refs.

Zapis innej wartości niż wypisane powyżej do /proc/[pid]/clear_refs nie daje żadnego efektu.

Plik /proc/[pid]/clear_refs istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR.

/proc/[pid]/cmdline

Ten plik tylko do odczytu zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że jest to proces-duch (zombie). Wówczas plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci zawsze 0 znaków. Argumenty linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami NUL ('\0'), z dodatkowym znakiem NUL po ostatnim łańcuchu.

/proc/[pid]/comm (od Linuksa 2.6.33)

Plik pokazuje wartość comm procesu---tj. nazwę polecenia związaną z procesem. Różne wątki tego samego procesu mogą mieć różne wartości comm, dostępne za pomocą /proc/[pid]/task/[tid]/comm. Wątek może zmodyfikować jego wartość comm lub tą innego wątku z tej samej grupy wątków (zob. opis CLONE_THREAD w clone(2)), pisząc do pliku /proc/self/task/[tid]/comm. Łańcuchy dłuższe niż TASK_COMM_LEN (16) znaków są po cichu obcinane.

Plik zapewnia zestaw operacji PR_SET_NAME i PR_GET_NAME prctl(2) i jest używany przez pthread_setname_np(3), przy zmianie nazw wątków innych niż wywołujący.

/proc/[pid]/coredump_filter (od wersji jądra 2.6.23)

Patrz core(5).

/proc/[pid]/cpuset (od wersji jądra 2.6.12)

Patrz cpuset(7).

/proc/[pid]/cwd

Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki jest katalog roboczy procesu, na przykład o identyfikatorze 20, można wydać następujące polecenie:

$ cd /proc/20/cwd; /bin/pwd

Należy zauważyć, że polecenie pwd jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może nie działać w tym kontekście w sposób właściwy. W powłoce bash(1) można użyć pwd -P.

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/environ

Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NULL ("\0"), mogą także wystąpić znaki NULL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe procesu 1, należy wykonać:

$ strings /proc/1/environ

/proc/[pid]/exe

W Linuksie 2.2 i wersjach późniejszych plik ten jest dowiązaniem symbolicznym zawierającym rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem symbolicznym można się normalnie posługiwać - próba jego otwarcia otworzy plik programu. Można nawet wydać polecenie /proc/[pid]/exe, aby uruchomić kolejną kopię tego samego procesu co [pid].W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli główny wątek już się zakończył (wywołując zapewne pthread_exit(3)).

W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, /proc/[pid]/exe jest wskaźnikiem do uruchomionego pliku binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie readlink(2) na tym pliku zwróci w Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci:

    [urządzenie]:i-węzeł

Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03 (IDE, MFM itp.) i pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku).

Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem find(1) z opcją -inum.

/proc/[pid]/fd/

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces pliku; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do rzeczywistego pliku. Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym wyjściem, 2 jest standardową diagnostyką, itd.

W przypadku deskryptorów plików potoków gniazd wpisy będą dowiązaniami symbolicznymi, których zawartością jest typ pliku z i-węzłem. Wywołanie readlink(2) na takim pliku zwróci ciąg w postaci:

    typ:[i-węzeł]

Przykładowo socket:[2248868] będzie gniazdem z i-węzłem 2248868. W przypadku gniazd, i-węzeł można wykorzystać do pozyskania większej liczby informacji z jednego z plików z katalogu /proc/net/.

W przypadku deskryptorów plików, które nie mają odpowiadającego i-węzła (np. deskryptorów plików tworzonych za pomocą epoll_create(2), eventfd(2), inotify_init (2), signalfd(2) i timerfd(2)), wpis będzie dowiązaniem symbolicznym z zawartością w postaci

    anon_inode:<typ-pliku>

W niektórych przypadkach typ-pliku jest otoczony nawiasami kwadratowymi.

Przykładowo dowiązanie symboliczne deskryptora pliku epoll będzie dowiązaniem symbolicznym, którego zawartością jest łańcuch anon_inode:[eventpoll].

W procesie wielowątkowym zawartość tego katalogu nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

Programy, które przyjmują nazwę pliku jako argument wiersza polecenia, lecz nie czytają standardowego wejścia, jeśli nie podano argumentu albo które zapisują do pliku nazwanego argumentem wiersza polecenia, lecz nie wysyłają danych wyjściowych na standardowe wyjście, można zmusić do używania standardowego wejścia lub wyjścia wykorzystując /proc/[pid]/fd. Na przykład, zakładając, że opcja -i określa plik wejściowy, a opcja -o określa plik wyjściowy:

$ foobar -i /proc/self/fd/0 -o /proc/self/fd/1 ...

co daje działający filtr.

/proc/self/fd/N jest w przybliżeniu tym samym co /dev/fd/N na niektórych systemach uniksowych i uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy dowiązania symboliczne /dev/fd do /proc/self/fd.

Większość systemów udostępnia dowiązania symboliczne /dev/stdin, /dev/stdout i dev/stderr, które linkują odpowiednio do plików 0, 1 i 2 w /proc/self/fd. Powyższe, przykładowe polecenie może być więc zapisane również tak:

$ foobar -i /dev/stdin -o /dev/stdout ...

/proc/[pid]/fdinfo/ (od wersji jądra 2.6.22)

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego pliku otwartego przez proces; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku. Zawartość pliku można odczytać, aby uzyskać informacje o odpowiadającym mu deskryptorze pliku, na przykład:

$ cat /proc/12015/fdinfo/4
pos:    1000
flags:  01002002

Pole pos jest liczbą dziesiętną oznaczającą bieżące przesunięcie w pliku. Pole flags jest liczbą ósemkową zawierającą prawa dostępu do pliku i znaczniki stanu (patrz open(2)).

Tylko właściciel procesu może odczytywać pliki z tego katalogu.

/proc/[pid]/io (od wersji jądra 2.6.20)

Plik zawiera statystyki wejścia/wyjścia dla procesu np.:

# cat /proc/3828/io
rchar: 323934931
wchar: 323929600
syscr: 632687
syscw: 632675
read_bytes: 0
write_bytes: 323932160
cancelled_write_bytes: 0

Występują następujące pola:

rchar: odczytane znaki

Liczba bajtów, które zostały odczytane ze względu na dane zadanie. Jest to suma bajtów z read(2) i podobnych wywołań systemowych. Obejmuje takie działania jak wejście/wyjście terminala. To, czy konieczny był faktyczny dostęp do wejścia/wyjściu fizycznego dysku nie ma wpływu na wartość (odczyt mógł nastąpić wyłącznie z bufora stronicowania).

wchar: zapisane znaki

Liczba bajtów, które zostały zapisane lub powinny być zapisane przez dane zadania. Tego pola tyczą się podobne zastrzeżenia jak rchar.

syscr: odczytane wywołania systemowe

Próba policzenia operacji odczytu wejścia/wyjścia tj. wywołań systemowych takich jak read(2) i pread(2).

syscw: zapisane wywołania systemowe

Próba policzenia operacji zapisu wejścia/wyjścia tj. wywołań systemowych takich jak write(2) i pwrite(2).

read_bytes: odczytane bajty

Próba policzenia bajtów, które faktycznie musiały być pobrane z poziomu nośnika. Jest dokładna dla systemów plików korzystających z bloków.

write_bytes: zapisane bajty

Próba policzenia bajtów, które faktycznie musiały być wysłane na poziom nośnika.

cancelled_write_bytes:

Dużą niedokładność powoduje przycinanie. Jeśli proces zapisze do pliku 1 MB i później skasuje go, de facto nie nastąpi żaden zapis. Zostanie to jednak odnotowane jako powodujące zapis 1 MB. Innymi słowy: pole to reprezentuje liczbę bajtów, które dzięki temu procesowi nie wystąpiły przez przycięcie bufora strony. Część zadań może spowodować również "ujemne" wejście/wyjście. Jeśli to zadanie przytnie "brudny" bufor strony, część wejścia/wyjście, które inne zadanie już policzyło (jest w jego write_bytes) nie nastąpi.

Uwaga: W obecnej implementacji ma miejsce wyścig bitowy na 32-bitowych systemach: jeśli proces A odczyta /proc/[pid]/io procesu B, gdy proces B aktualizuje jeden ze swoich 64-bitowych liczników, proces A zobaczy wynik pośredni.

/proc/[pid]/limits (od wersji jądra 2.6.24)

Plik zawiera informacje o miękkim limicie, twardym limicie i jednostkach, w których mierzone są limity zasobów procesów (patrz getrlimit(2)). Do Linuksa 2.6.35 (włącznie) plik jest zabezpieczony, aby pozwolić na odczyt jedynie przez realny identyfikator UID procesu. Od wersji 2.6.36 plik jest odczytywalny dla wszystkich użytkowników systemu.

/proc/[pid]/map_files/ (od jądra 3.3)

Podkatalog zawiera wpisy odnoszące się do plików zmapowanych do pamięci (patrz mmap(2)). Wpisy są nazwane jako pary adresów: początku i końca obszaru pamięci (jako liczby szesnastkowe) i są dowiązaniami symbolicznymi do samych zmapowanych plików. Oto przykład, zmodyfikowany aby zmieścić się w 80 kolumnowym terminalu:

$ ls -l /proc/self/map_files/
lr--------. 1 root root 64 Apr 16 21:31
            3252e00000-3252e20000 -> /usr/lib64/ld-2.15.so
...

Choć te wpisy są dostępne dla obszarów pamięci przydzielonych flagą MAP_FILE, to sposób w jaki zaimplementowane jest anonimowe dzielenie pamięci (obszary utworzone flagami MAP_ANON | MAP_SHARED) oznaczają że tego typu obszary również pojawią się w tym katalogu. Oto przykład, gdzie plikiem docelowym jest usunięty /dev/zero:

lrw-------. 1 root root 64 Apr 16 21:33
            7fc075d2f000-7fc075e6f000 -> /dev/zero (deleted)

Ten katalog istnieje tylko jeśli włączono opcję konfiguracyjną jądra CONFIG_CHECKPOINT_RESTORE.

/proc/[pid]/maps

Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do nich. Więcej informacji o mapowaniu pamięci zawiera podręcznik systemowy mmap(2).

Format pliku jest następujący:

adres            uprawn przesun urządz i-węzeł    ścieżka
00400000-00452000 r-xp 00000000 08:02 173521      /usr/bin/dbus-daemon
00651000-00652000 r--p 00051000 08:02 173521      /usr/bin/dbus-daemon
00652000-00655000 rw-p 00052000 08:02 173521      /usr/bin/dbus-daemon
00e03000-00e24000 rw-p 00000000 00:00 0           [heap]
00e24000-011f7000 rw-p 00000000 00:00 0           [heap]
...
35b1800000-35b1820000 r-xp 00000000 08:02 135522  /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a1f000-35b1a20000 r--p 0001f000 08:02 135522  /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a20000-35b1a21000 rw-p 00020000 08:02 135522  /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a21000-35b1a22000 rw-p 00000000 00:00 0
35b1c00000-35b1dac000 r-xp 00000000 08:02 135870  /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1dac000-35b1fac000 ---p 001ac000 08:02 135870  /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1fac000-35b1fb0000 r--p 001ac000 08:02 135870  /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1fb0000-35b1fb2000 rw-p 001b0000 08:02 135870  /usr/lib64/libc-2.15.so
...
f2c6ff8c000-7f2c7078c000 rw-p 00000000 00:00 0    [stack:986]
...
7fffb2c0d000-7fffb2c2e000 rw-p 00000000 00:00 0   [stack]
7fffb2d48000-7fffb2d49000 r-xp 00000000 00:00 0   [vdso]

Pole adres jest przestrzenią adresową procesu, który ją zajmuje, a uprawn jest zbiorem uprawnień:

r = odczyt
w = zapis
x = wykonywanie
s = wspólne
p = prywatne (kopiowane przy zapisie)

Przesun jest przesunięciem w pliku lub w czymś innym, urządz zawiera numery (główny:poboczny) urządzenia, a i-węzeł jest i-węzłem na tym urządzeniu. 0 wskazuje, że nie istnieje i-węzeł związany z tym obszarem pamięci, jak to na przykład ma miejsce w przypadku segmentu BSS (niezainicjowanych danych).

Ścieżka to zwykle plik zabezpieczający mapowanie. Koordynacja jest łatwa w przypadku plików ELF za pomocą pola przesun, poprzez sprawdzenie pola Offset w nagłówkach programu ELF (readelf -l).

Istnieją dodatkowe, pomocne pseudościeżki:

[stack]

Stos pierwotnego procesu (zwanego też głównym wątkiem)

[stack:<tid>] (od Linuksa 3.4)

Stos wątku (gdzie <tid> jest identyfikatorem wątku). Odpowiada ścieżce /proc/[pid]/task/[tid]/.

[vdso]

Wirtualny, dynamicznie linkowany obiekt współdzielony.

[heap]

Stos wątku.

Jeśli pole ścieżka jest puste, to jest to anonimowe przypisanie, takie jak pozyskiwane za pomocą funkcji mmap(2). Nie ma prostej metody na powiązanie jej ze źródłem procesu oprócz metod takich jak gdb(1), strace(1) itp.

W Linuksie 2.0 nie ma pola podającego nazwę ścieżki.

/proc/[pid]/mem

Za pośrednictwem tego pliku można, korzystając z open(2), read(2) i lseek(2), uzyskać dostęp do stron pamięci procesu.

/proc/[pid]/mountinfo (od wersji jądra 2.6.26)

Plik zawiera informacje o punktach montowania. Składa się z linii w postaci:

36 35 98:0 /mnt1 /mnt2 rw,noatime master:1 - ext3 /dev/root rw,errors=continue
(1)(2)(3)   (4)   (5)      (6)      (7)   (8) (9)   (10)         (11)

Liczby w nawiasach są etykietami poniższych opisów:

(1)

ID montowania: unikatowy identyfikator montowania (może zostać użyty ponownie po wykonaniu umount(2)).

(2)

ID rodzica: identyfikator rodzica (lub siebie samego, jeśli montowanie znajduje się na szczycie drzewa montowań).

(3)

główny:poboczny: wartość pola st_dev (patrz stat(2)) dla plików w systemie plików.

(4)

korzeń: korzeń (root) montowania w systemie plików.

(5)

punkt montowania: punkt montowania w odniesieniu do korzenia procesów.

(6)

opcje montowania: opcje montowania dla każdego montowania.

(7)

pola opcjonalne: zero lub więcej pól w postaci "znacznik[:wartość]"

(8)

separator: oznacza koniec pól opcjonalnych.

(9)

typ systemu plików: nazwa systemu plików w postaci "typ[.podtyp]".

(10)

źródło montowania: informacja zależna od systemu plików lub "none".

(11)

super opcje: opcje dla superbloku.

Parsery powinny ignorować wszystkie nierozpoznane pola opcjonalne. Obecnie są to:

shared:X

montowanie jest współdzielone w grupie węzłów X

master:X

montowanie jest podrzędne w stosunku do grupy węzłów X

propagate_from:X

montowanie jest podrzędne i podlega propagacji z grupy węzłów X (*)

unbindable

montowanie jest niepodpinalne

(*) X jest najbliższą dominującą grupą węzłów pod korzeniem procesów. Jeśli X jest bezpośrednio nadrzędne w stosunku do montowania, lub jeśli nie istnieje dominująca grupa węzłów pod tym samym korzeniem, to obecne jest wyłącznie pole "master:X", bez pola "propagate_from:X".

Aby dowiedzieć się więcej o propagacji montowań, proszę zapoznać się z Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra Linux.

/proc/[pid]/mounts (od wersji Linuksa 2.4.19)

Jest to lista wszystkich systemów plików obecnie zamontowanych w przestrzeni montowań procesów. Format tego pliku jest udokumentowany w fstab(5). Od wersji 2.6.15 jądra Linuksa, ten plik może być użyty w wywołaniu funkcji poll(): po otwarciu tego pliku do odczytu, zmiana w nim (np. montowanie lub odmontowanie systemu plików) powoduje, że select(2) oznaczy deskryptor jako możliwy do odczytu, a poll(2) i epoll_wait(2) zaznaczą, że w pliku wystąpił błąd.

/proc/[pid]/mountstats (Od wersji Linuksa 2.6.17)

Plik eksportuje informacje (statystyki, informacje konfiguracyjne) o punktach montowań w przestrzeni nazwy procesów. Wiersze pliku mają następującą postać:

device /dev/sda7 mounted on /home with fstype ext3 [statistics]
(       1      )            ( 2 )             (3 ) (4)

Pola w każdym wierszu są następujące:

(1)

Nazwa zamontowanego urządzenia (lub "nodevice", jeśli nie ma odpowiadającego urządzenia).

(2)

Punkt montowania w drzewie systemu plików.

(3)

Typ systemu plików.

(4)

Opcjonalne statystyki i informacje konfiguracyjne. Obecnie (Linux 2.6.26) tylko system plików NFS eksportuje opcje za pomocą tego pola.

Plik jest odczytywalny wyłącznie dla właściciela procesu.

/proc/[pid]/ns/ (od Linuksa 3.0)

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdej przestrzeni nazw, która obsługuje manipulację za pomocą setns(2). Aby dowiedzieć się więcej o przestrzeniach nazw, proszę zapoznać się z clone(2).

/proc/[pid]/ns/ipc (od Linuksa 3.0)

Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy IPC procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy IPC procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy IPC pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/net (od Linuksa 3.0)

Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje sieciową przestrzeń nazwy procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się w przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą sieciowej przestrzeni nazwy procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, sieciowa przestrzeń nazwy pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/uts (od Linuksa 3.0)

Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy UTS procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy UTS procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy UTS pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/numa_maps (od Linuksa 2.6.14)

Patrz numa(7).

/proc/[pid]/oom_adj (od Linuksa 2.6.11)

Plik może być użyty do dostosowania wyniku, używanego do wybrania procesów do zabicia, w przypadku sytuacji braku pamięci (out-of-memory - OOM). Jądro używa tej wartości do operacji przesunięcia bitowego wartości oom_score procesu: poprawne wartości mieszczą się w zakresie od -16 do +15, wraz ze specjalną wartością -17, która całkowicie wyłącza zabijanie przy OOM danego procesu. Dodatni wynik zwiększa prawdopodobieństwo, że proces zostanie zabity przez OOM-killer, ujemny zmniejsza je.

Domyślną wartością tego pliku jest 0, nowy proces dziedziczy ustawienie oom_adj swojego rodzica. Proces musi być uprzywilejowany (CAP_SYS_RESOURCE) aby móc zaktualizować ten plik.

Od Linuksa 2.6.36 używanie tego pliku jest przestarzałe, powinno się korzystać z /proc/[pid]/oom_score_adj.

/proc/[pid]/oom_score (od Linuksa 2.6.11)

Plik wyświetla bieżący wynik, jaki jądro przydziela temu procesowi w celu wybrania procesu do zabicia przez OOM-killer. Wyższy wynik oznacza, że proces ma większe prawdopodobieństwo zostania wybranym przez OOM-killer. Podstawą wyniku jest liczba pamięci użytej przez proces, a jest on zwiększany (+) lub zmniejszany (-) przez następujące czynniki:

*

czy proces tworzy wiele potomków przy użyciu fork(2) (+),

*

czy proces jest używany przez długi czas lub używa dużo czasu procesora (-),

*

czy proces ma niską wartość nice (np. > 0) (+),

*

czy proces jest uprzywilejowany (-) oraz

*

czy proces wykonuje bezpośredni dostęp do sprzętu (-).

Wartość oom_score uwzględnia również przesunięcie określone przez ustawienie procesu oom_score_adj lub oom_adj.

/proc/[pid]/oom_score_adj (od Linuksa 2.6.36)

Plik może być użyty do dostosowania heurystyki zwanej "badness", używanej do wybrania procesu który zostanie zabity w sytuacji braku pamięci.

Przypisuje ona do każdego potencjalnego zadania wartość od 0 (nigdy nie zabija) do 1000 (zawsze zabija) aby określić docelowy proces do zabicia. Jednostki są z grubsza proporcjonalne do pamięci, którą proces może przydzielić, obliczaną w oparciu do bieżącego użycia pamięci i pamięci wymiany. Na przykład zadanie używające całą dozwoloną pamięć otrzyma wynik 1000, a jeśli użyje połowę dozwolonej pamięci, otrzyma wynik 500.

Dodatkowym czynnikiem w wyniku "badness" jest fakt, że procesy roota mają dodatkowe 3% pamięci w stosunku do pozostałych procesów.

Wielkość "dozwolonej" pamięci zależy od kontekstu w jakim wywołano OOM-killera. Jeśli wynika to z faktu, że pamięć przeznaczona dla zadania alokującego cpuset została wyczerpany, to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi pamięci przypisanego do tego cpuset (zobacz cpuset(7)). Jeśli jest to skutek zasad dot. pamięci węzła (lub węzłów), to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi tych zasad. Jeśli wynika to z faktu, że osiągnięto limit pamięci (lub pamięci wymiany) to dozwolona pamięć jest tak ustawionym limitem. Gdy wynika to z sytuacji braku pamięci, to dozwolona pamięć odpowiada wszystkich zaalokowanych zasobom.

Wartość oom_score_adj jest dodawana do wyniku "badness" przed użyciem jej do wybrania procesu przeznaczonego do zabicia. Dozwolone wartości wynoszą od -1000 (OOM_SCORE_ADJ_MIN) do +1000 (OOM_SCORE_ADJ_MAX). Pozwala to przestrzeni użytkownika na kontrolę preferencji OOM-killing. Można w ten sposób zawsze preferować dane zadanie lub całkowicie wyłączyć je z procesu OOM-killing. Najniższa dostępna wartość (-1000) jest równoznaczna z całkowitym wyłączeniem OOM-killing dla danego zadania, ponieważ zawsze zwróci ono wynik "badness" równy 0.

Z tego względu łatwo jest zdefiniować wielkość pamięci dla każdego zadania przez przestrzeń użytkownika. Ustawienie wartości oom_score_adj np. na +500 jest w przybliżeniu odpowiednikiem pozwolenia pozostałym zadaniom w tym samym systemie, cpuset, zasadom dot. pamięci i zasobom kontrolera pamięci na użycie co najmniej 50% pamięci więcej. Z kolei wartość -500 odpowiada mniej więcej zmniejszeniu o 50% dozwolonej pamięci.

Z powodu zgodności wstecznej ze starszymi jądrami do modyfikacji wyniku "badness" wciąż można używać /proc/[pid]/oom_adj. Jego wartość skaluje się liniowo z oom_score_adj.

Zapis do /proc/[pid]/oom_score_adj lub /proc/[pid]/oom_adj zmieni zapis w drugim pseudopliku na przeskalowaną odpowiednio wartość.

/proc/[pid]/pagemap (od Linuksa 2.6.25)

Plik pokazuje przypisanie każdej z wirtualnych stron procesu do ramki fizycznej strony lub przestrzeni wymiany. Zawiera jedną wartość 64-bitową na każdą stronę wirtualną, bity oznaczają:

63

Jeśli jest ustawione, strona jest obecna w pamięci RAM.

62

Jeśli jest ustawione, strona jest obecne w pamięci wymiany (swap)

61 (od Linuksa 3.5)

Strona jest stroną przypisaną do pliku lub dzieloną stroną anonimową.

60-56 (od Linuksa 3.11)

Zero

55 (od Linuksa 3.11)

PTE jest soft-dirty (więcej informacji w pliku w źródłach jądra: Documentation/vm/soft-dirty.txt).

54-0

Jeśli strona jest obecna w pamięci RAM (bit 63), to te bity udostępniają numer ramki strony, który można użyć z indeksem /proc/kpageflags i /proc/kpagecount. Jeśli strona jest obecna w pamięci wymiany (bit 62), to bity 4-0 informują o typie pamięci wymiany, a bity 54-5 kodują przesunięcie pamięci wymiany.

Przed Linuksem 3.11 bity 60-55 kodowały logarytm dwójkowy informujący o rozmiarze strony.

Aby efektywnie wykorzystać /proc/[pid]/pagemap należy użyć /proc/[pid]/maps do określenia które obszary pamięci zostały rzeczywiście przypisane i móc przejść między nieprzypisanymi obszarami.

Plik /proc/[pid]pagemap istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR.

/proc/[pid]/personality (od Linuksa 2.6.28)

Plik tylko do odczytu pokazuje domenę uruchamiania procesu ustawioną przez personality(2). Wartość wyświetlana jest w zapisie szesnastkowym.

/proc/[pid]/root

UNIX i Linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu głównego systemu plików, ustawianego przez wywołanie systemowe chroot(2). Plik ten wskazuje na katalog główny systemu plików i zachowuje się w ten sam sposób jak exe, fd/*, itp.

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/smaps (od Linuksa 2.6.14)

Plik ten pokazuje zużycie pamięci dla każdego mapowania procesu. Dla każdego takiego mapowania pokazana jest lista następujących linii:

00400000-0048a000 r-xp 00000000 fd:03 960637       /bin/bash
Size:                552 kB
Rss:                 460 kB
Pss:                 100 kB
Shared_Clean:        452 kB
Shared_Dirty:          0 kB
Private_Clean:         8 kB
Private_Dirty:         0 kB
Referenced:          460 kB
Anonymous:             0 kB
AnonHugePages:         0 kB
Swap:                  0 kB
KernelPageSize:        4 kB
MMUPageSize:           4 kB
Locked:                0 kB

Pierwsza z tych linii pokazuje te same informacje o mapowaniach, co w /proc/[pid]/maps. Pozostałe linie zawierają rozmiar mapowania, ilość mapowań obecnych w RAM ("Rss"), proporcjonalny udział w tym mapowaniu ("Pss"), liczbę czystych i brudnych stron współdzielonych w mapowaniu oraz liczbę czystych i brudnych prywatnych stron w mapowaniu. "Referenced" oznacza pamięć która jest oznaczona jako pamięć do której ktoś odnosi się lub uzyskuje dostęp. "Anonymous" pokazuje pamięć nienależącą do żadnego pliku. "Swap" pokazuje jak dużo pamięci która byłaby anonimowa jest również używana, lecz w pamięci wymiany.

Wpis "KernelPageSize" jest rozmiarem strony używanym przez jądro do VMA. Jest on w większości przypadków takim sam, jak rozmiar używany przez MMU. Wyjątek występuje na jądrach PPC64, gdy jądro korzystając z podstawowego rozmiaru strony w wielkości 64K może wciąż używać 4K stron dla MMU na starszych procesorach. Aby to rozróżnić, ta łatka raportuje "MMUPageSize" jako rozmiar strony używany przez MMU.

"Locked" wskazuje, czy mapowanie jest zablokowane w pamięci czy nie.

Pole "VmFlags" reprezentuje flagi jądra związane z danych obszarem pamięci wirtualnej (VMA) zakodowanym w dwuliterowym symbolu. Oto kody:

    rd  - odczytywalna (readable)
    wr  - zapisywalna (writable)
    ex  - wykonywalna (executable)
    sh  - dzielona (shared)
    mr  - może odczytać (may read)
    mw  - może zapisać (may write)
    me  - może wykonać (may execute)
    ms  - może dzielić (may share)
    gd  - segment stosu rośnie w dół (grows down)
    pf  - czysty przedział PFG (pure PFN)
    dw  - wyłączony zapis do zmapowanego pliku (disabled write)
    lo  - strony zablokowane w pamięci (locked)
    io  - pamięć zmapowana przestrzeni we/wy (I/O)
    sr  - udostępniono wskazówkę sekwencyjnego odczytu
                                      (sequential read)
    rr  - udostępniono wskazówkę losowego odczytu (random read)
    dc  - nie kopiuj przestrzeni przy forkowaniu (do not copy)
    de  - nie rozszerzaj przestrzeni przy przemapowaniu
                                        (do not expand)
    ac  - przestrzeń jest policzalna (area is accountable)
    nr  - przestrzeń wymiany niezarezerwowana dla tej
                                      przestrzeni (not reserved)
    ht  - przestrzeń używa dużych stron tlb (huge tlb)
    nl  - mapowanie nieliniowe (non-linear)
    ar  - flaga charakterystyczna dla architektury
    dd  - nie włączaj przestrzeni do zrzutu jądra (do not dump)
    sd  - flaga soft-dirty
    mm  - przestrzeń mieszanego mapowania
    hg  - flaga wskazówki dużych stron (huge)
    nh  - flaga wskazówki stron niebędących dużymi (no-huge)
    mg  - flaga wskazówki łączenia (mergeable)

Plik /proc/[pid]/smaps istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR.

/proc/[pid]/stack (od Linuksa 2.6.29)

Plik zapewnia symboliczny ślad wywołania funkcji w tym stosie jądra dla procesu. Plik istnieje, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją konfiguracji CONFIG_STACKTRACE.

/proc/[pid]/stat

Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego ps(1). Są one zdefiniowane w pliku źródeł jądra fs/proc/array.c.

Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu scanf(3) to:

(1) pid  %d

Identyfikator procesu (PID).

(2) comm  %s

Nazwa pliku wykonywalnego w nawiasach. Widać, czy plik uległ wymianie.

(3) state  %c

Jeden z poniższych znaków, wskazujących na status procesu:

R

Działający (Running)

S

Śpiący (Sleeping) w przerywalnym oczekiwaniu

D

Śpiący w nieprzerywalnym oczekiwaniu dyskowym

Z

Zombie

T

Zatrzymany sygnałem lub (przed Linuksem 2.6.33) zatrzymany ślad (trace stopped)

t

Zatrzymany śledzeniem (tracing stop) - Linux 2.6.33 i nowszy

W

Stronicowanie (tylko przed Linuksem 2.6.0)

X

Martwy (od Linuksa 2.6.0)

x

Martwy (między Linuksem 2.6.33 a 3.13)

K

Wakekill - oczekiwanie; wybudzenie przy śmiertelnym sygnale (między Linuksem 2.6.33 a 3.13)

W

Budzący się (między Linuksem 2.6.33 a 3.13)

P

Zaparkowany (między Linuksem 3.9 a 3.13)

(4) ppid  %d

PID procesu macierzystego tego procesu.

(5) pgrp  %d

Identyfikator grupy procesów danego procesu.

(6) session  %d

Identyfikator sesji procesu.

(7) tty_nr  %d

Kontroluje terminal procesu (poboczny numer urządzenia jest przechowywany w kombinacji bitów 31 do 20 i 7 do 0, natomiast główny numer urządzenia jest w bitach 15 do 8).

(8) tpgid  %d

Identyfikator grupy procesów pierwszoplanowych kontrolującego terminala procesu.

(9) flags  %u

Słowo flag jądra dla danego procesu. Znaczenie poszczególnych bitów określają definicje PF_* w pliku źródeł jądra Linux include/linux/sched.h. Szczegóły zależą od wersji jądra.

Format tego pola przed Linuksem 2.6 miał postać %lu.

(1) minflt  %lu

Liczba drobnych błędów, które popełnił proces, a które nie wymagały załadowania strony pamięci z dysku.

(11) cminflt  %lu

Liczba drobnych błędów procesów potomnych.

(12) majflt  %lu

Liczba głównych błędów, które popełnił proces, a które wymagały załadowania strony pamięci z dysku.

(13) cmajflt  %lu

Liczba głównych błędów procesów potomnych.

(14) utime  %lu

Czas jaki został przydzielony procesowi w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)). Obejmuje to czas gościa, guest_time (czas spędzony w czasie działania wirtualnego CPU, patrz niżej), tak więc aplikacje, które nie wiedzą o polu czasu gościa nie tracą tego czasu ze swych obliczeń.

(15) stime  %lu

Czas, jaki został przydzielony procesowi w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

(16) cutime  %ld

Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited-for w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)), patrz także times(2)). Obejmuje to czas gościa, cguest_time (czas spędzony działając na procesorze wirtualnym, patrz niżej).

(17) cstime  %ld

Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited-for w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK).

(18) priority  %ld

(Wyjaśnienie dla Linuksa 2.6) W przypadku procesów działających z zasadami planisty czasu rzeczywistego (policy poniżej; patrz sched_setscheduler(2)), jest to liczba przeciwna w stosunku do priorytetu planisty minus jeden, tzn. jest to zakres -2 do -100 odpowiadający priorytetom czasu rzeczywistego od 1 do 99. W przypadku procesów nie działających według tych zasad, jest to surowa wartość nice (setpriority(2) zgodna z podaną przez jądro. Jądro przechowuje wartości nice jako liczby w zakresie od 0 (wysoki) do 39 (niski), co odpowiada widocznemu dla użytkownika zakresowi nice od -20 do 19.

Przed Linuksem 2.6 była to wartość skalowana w oparciu o wagę jaką planista przypisał do danego procesu.

(19) nice  %ld

Wartość "nice" (patrz setpriority(2)) zawierająca się w zakresie od 19 (niski priorytet) do -20 (wysoki priorytet).

(20) num_threads  %ld

Liczba wątków procesu (od Linuksa 2.6). Przed jądrem 2.6 to pole miało przydzieloną na sztywno wartość 0, jako wypełniacz do usuniętego wcześniej pola.

(21) itrealvalue  %ld

Czas w jiffies poprzedzający wysłanie przez czasomierz do procesu następnego sygnału SIGALRM. Od jądra 2.6.17, to pole nie jest dłużej utrzymywane i ma ustawioną na sztywno wartość 0.

(22) starttime  %llu

Czas w jakim proces uruchomił się po rozruchu systemu. Jądra Linux przed wersją 2.6 wyrażają tę wartość w tzw. "jiffies". Od Linuksa 2.6 wartość jest wyrażana w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

Format tego pola przed Linuksem 2.6 miał postać %lu.

(23) vsize  %lu

Rozmiar pamięci wirtualnej w bajtach.

(24) rss  %ld

Resident Set Size: liczba stron, które proces ma w rzeczywistej pamięci. Są to po prostu strony, które obejmują segment text, segment data i przestrzeń stosu. Nie obejmuje to stron, które nie były ładowane na żądanie lub które uległy wymianie.

(25) rsslim  %lu

Aktualne miękkie ograniczenie rss procesu w bajtach; patrz opis RLIMIT_RSS w getrlimit(2).

(26) startcode  %lu

Adres, pod którym zaczyna się kod programu.

(27) endcode  %lu

Adres, pod którym kończy się kod programu.

(28) startstack  %lu

Adres początku (tzn. spód) stosu.

(29) kstkesp  %lu

Bieżąca wartość ESP (wskaźnika stosu), określona na podstawie strony stosu jądra dla danego procesu.

(30) kstkeip  %lu

Aktualny EIP (wskaźnik instrukcji).

(31) signal  %lu

Maska bitowa oczekujących sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

(32) blocked  %lu

Maska bitowa zablokowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

(33) sigignore  %lu

Maska bitowa ignorowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

(34) sigcatch  %lu

Maska bitowa schwytanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

(35) wchan  %lu

Jest to "kanał" na którym oczekuje proces. Jest to adres położenia w jądrze, gdzie proces jest w uśpieniu. Powiązaną nazwę symboliczną można znaleźć w /proc/[pid]/wchan.

(36) nswap  %lu

Liczba stron, które uległy wymianie (nieutrzymywane).

(37) cnswap  %lu

Łączna wartość nswap dla procesów potomnych (nieutrzymywane).

(38) exit_signal  %d  (od Linuksa 2.1.22)

Sygnał wysyłany przez ginący proces do jego procesu macierzystego.

(39) processor  %d  (od Linuksa 2.2.8)

Numer CPU, na którym proces ostatnio działał.

(40) rt_priority  %u  (od Linuksa 2.5.19)

Priorytet planisty czasu rzeczywistego, liczba w zakresie od 1 do 99 do procesów przydzielanych według zasad czasu rzeczywistego lub 0 do procesów nie czasu rzeczywistego (patrz sched_setscheduler(2)).

(41) policy  %u  (od Linuksa 2.5.19)

Polityka przydzielania zadaniom czasu procesora (patrz sched_setscheduler(2)). Dekodowana używając stałych SCHED_* w linux/sched.h.

Format tego pola przed Linuksem 2.6.22 miał postać %lu.

(42) delayacct_blkio_ticks  %llu  (od Linuksa 2.6.18)

Sumaryczna zwłoka bloków wejścia/wyjścia, mierzona w taktach zegara (centysekundy).

(43) guest_time  %lu  (od Linuksa 2.6.24)

Czas gościa procesu (czas, jaki upłynął podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa), mierzony w taktach zegara (podzielony przez sysconf(_SC_CLK_TCK)

(44) cguest_time  %ld  (od Linuksa 2.6.24)

Czas gościa potomków procesu, mierzony w taktach zegara (podzielony przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

(45) start_data  %lu  (od Linuksa 3.3)

Adres powyższej którego umieszczane są zainicjowane i niezainicjowane (BSS) dane programu.

(46) end_data  %lu  (od Linuksa 3.3)

Adres poniżej którego umieszczane są zainicjowane i niezainicjowane (BSS) dane programu.

(47) start_brk  %lu  (od Linuksa 3.3)

Adres, powyżej którego można rozciągnąć kopiec (ang. heap) za pomocą brk(2).

(48) arg_start  %lu  (od Linuksa 3.5)

Adres powyżej którego umieszczane są argumenty wiersza polecenia programu (argv).

(49) arg_end  %lu  (od Linuksa 3.5)

Adres poniżej którego umieszczane są argumenty wiersza polecenia programu (argv).

(50) env_start  %lu  (od Linuksa 3.5)

Adres powyżej którego umieszczane jest środowisko programu.

(51) env_end  %lu  (od Linuksa 3.5)

Adres poniżej którego umieszczane jest środowisko programu.

(52) exit_code  %d  (od Linuksa 3.5)

Kod zakończenia wątku w postaci przekazywanej przez waitpid(2).

/proc/[pid]/statm

Udostępnia informacje o użyciu pamięci, mierzone w stronach. Występują następujące kolumny:

size       (1) łączny rozmiar programu
           (taki sam jak VmSize w /proc/[pid]/status)
resident   (2) rozmiar części rezydentnej
           (taki sam jak VmRSS w /proc/[pid]/status)
share      (3) strony wspólne (tzn. obecne w pliku)
text       (4) tekst (kod)
lib        (5) biblioteki (nieużywane w Linuksie 2.6)
data       (6) dane i stos
dt         (7) strony nieaktualne (dirty; nieużywane w Linuksie 2.6)

/proc/[pid]/status

Udostępnia sporo informacji ze /proc/[pid]/stat i /proc/[pid]/statm w postaci łatwiejszej do przeanalizowania przez człowieka. Oto przykład:

$ cat /proc/$$/status
Name:   bash
State:  S (sleeping)
Tgid:   3515
Pid:    3515
PPid:   3452
TracerPid:      0
Uid:    1000    1000    1000    1000
Gid:    100     100     100     100
FDSize: 256
Groups: 16 33 100
VmPeak:     9136 kB
VmSize:     7896 kB
VmLck:         0 kB
VmHWM:      7572 kB
VmRSS:      6316 kB
VmData:     5224 kB
VmStk:        88 kB
VmExe:       572 kB
VmLib:      1708 kB
VmPTE:        20 kB
Threads:        1
SigQ:   0/3067
SigPnd: 0000000000000000
ShdPnd: 0000000000000000
SigBlk: 0000000000010000
SigIgn: 0000000000384004
SigCgt: 000000004b813efb
CapInh: 0000000000000000
CapPrm: 0000000000000000
CapEff: 0000000000000000
CapBnd: ffffffffffffffff
Cpus_allowed:   00000001
Cpus_allowed_list:      0
Mems_allowed:   1
Mems_allowed_list:      0
voluntary_ctxt_switches:        150
nonvoluntary_ctxt_switches:     545

Występują następujące pola:

*

Name: Polecenie uruchomione przez ten proces.

*

State: Bieżący stan procesu. Jeden z: "R (running)", "S (sleeping)", "D (disk sleep)", "T (stopped)", "T (tracing stop)", "Z (zombie)", or "X (dead)".

*

Tgid: identyfikator grupy wątku (np. identyfikator procesu).

*

Pid: identyfikator wątku (patrz gettid(2)).

*

PPid: PID procesu macierzystego.

*

TracerPid: PID procesu śledzącego ten proces (0 gdy nie jest śledzony).

*

Uid, Gid: UID (GID): realny, efektywny, zapisany oraz systemu plików.

*

FDSize: Liczba slotów aktualnie przydzielonych deskryptorów plików.

*

Groups: Uzupełniająca lista grup.

*

VmPeak: Szczytowy rozmiar pamięci wirtualnej.

*

VmSize: Rozmiar pamięci wirtualnej.

*

VmLck: Rozmiar pamięci zablokowanej (patrz mlock(3)).

*

VmHWM: Szczytowy ustawiony rozmiar rezydentny ("high water mark").

*

VmRSS: Ustawiony rozmiar rezydentny.

*

VmData, VmStk, VmExe: Rozmiar segmentów danych, stosu i tekstu.

*

VmLib: Rozmiar kodu biblioteki współdzielonej.

*

VmPTE: Rozmiar wpisów tablicy strony (od Linuksa 2.6.10).

*

Threads: Liczba wątków w procesie zawierających ten wątek.

*

SigQ: Pole zawiera dwie liczby oddzielone ukośnikiem, które odnoszą się do skolejkowanych sygnałów do realnego identyfikatora użytkownika tego procesu. Pierwsza jest liczbą aktualnie skolejkowanych sygnałów do tego realnego identyfikatora użytkownika, a druga jest limitem zasobów liczby skolejkowanych sygnałów do tego procesu (patrz opis RLIMIT_SIGPENDING w getrlimit(2)).

*

SigPnd, ShdPnd: Liczba sygnałów oczekujących na wątek i na proces jako całość (patrz pthreads(7) i signal(7)).

*

SigBlk, SigIgn, SigCgt: Maski oznaczające zablokowane, zignorowane i przechwycone sygnały (patrz signal(7)).

*

CapInh, CapPrm, CapEff: Maski możliwości, włączonych w zestawach dziedziczonych (inheritable), dozwolonych (permitted) i efektywnych (effective) (patrz capabilities(7)).

*

CapBnd: Zestaw możliwości ograniczających (capability bounding set) (od jądra 2.6.26, patrz capabilities(7)).

*

Cpus_allowed: Maska procesorów, na których proces może być uruchomiony (od Linuksa 2.6.24, patrz cpuset(7)).

*

Cpus_allowed_list: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz cpuset(7)).

*

Mems_allowed: Maska węzłów pamięci, dozwolonych dla tego procesu (od Linuksa 2.6.24, patrz cpuset(7)).

*

Mems_allowed_list: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz cpuset(7)).

*

voluntary_ctxt_switches, nonvoluntary_ctxt_switches: Liczba dobrowolnych i przymusowych przełączeń kontekstu (od Linuksa 2.6.23).

/proc/[pid]/syscall (od Linuksa 2.6.27)

Plik udostępnia numer wywołania systemowego i rejestr argumentu dla aktualnie wykonywanego przez proces wywołania systemowego, po którym następują wartości wskaźnika stosu i rejestry liczników programu. Udostępnianych jest wszystkie sześć rejestrów argumentu, choć większość wywołań systemowych używa mniejszej liczby rejestrów.

Jeśli proces jest zablokowany, lecz nie w wywołaniu systemowym, to plik zawiera wartość -1 w miejscu numeru wywołania systemowego, po którym następują wartości wskaźnika stosu i licznika programu. Jeśli proces nie jest zablokowany, to plik zawiera łańcuch "running".

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_HAVE_ARCH_TRACEHOOK.

/proc/[pid]/task (od Linuksa 2.6.0-test6)

Jest to katalog zawierający po jednym podkatalogu dla każdego wątku procesu. Nazwą każdego podkatalogu jest numeryczne ID ([tid]) wątku (patrz gettid(2)). Każdy z podkatalogów zawiera zbiór plików o tej samej nazwie i zawartości, co katalogi /proc/[pid]. Dla atrybutów, które są współdzielone przez wszystkie wątki zawartość każdego z plików w podkatalogach task/[tid] będzie taka sama jak zawartość odpowiednich plików w nadrzędnym katalogu /proc/[pid] (np. w procesie wielowątkowym wszystkie pliki task/[tid]/cwd będą miały taką samą zawartość, jak plik /proc/[pid]/cwd w katalogu nadrzędnym, ponieważ wszystkie wątki procesu dzielą katalog bieżący). Dla atrybutów, które dla każdego wątku są różne, odpowiednie pliki wtask/[tid] mogą mieć różne wartości (np. różne pola w każdym z plików task/[tid]/status mogą być inne dla każdego wątku).

W procesie wielowątkowym zawartość katalogu /proc/[pid]/task nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (najprawdopodobniej wywołując pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/wchan (od Linuksa 2.6.0)

Nazwa symboliczna odnosząca się do położenia, gdzie proces jest w uśpieniu.

/proc/apm

Wersja APM (Zaawansowane zarządzanie energią) oraz informacja o akumulatorach, gdy CONFIG_APM było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/bus

Zawiera podkatalogi odpowiadające zainstalowanym magistralom.

/proc/bus/pccard

Podkatalog dla urządzeń PCMCIA, gdy CONFIG_PCMCIA było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/[pid]/timers (od Linuksa 3.10)

Lista liczników czasu POSIX dla procesu. Każdy licznik jest wypisany w wierszu, który rozpoczyna się łańcuchem "ID:". Na przykład:

ID: 1
signal: 60/00007fff86e452a8
notify: signal/pid.2634
ClockID: 0
ID: 0
signal: 60/00007fff86e452a8
notify: signal/pid.2634
ClockID: 1

Wiersze dla każdego licznika mają następujące znaczenie:

ID

Identyfikator danego licznika czasu. Nie jest to ten sam identyfikator, co ten zwracany przez timer_create(2), lecz jest to wewnątrzjądrowy identyfikator dostępny również za pomocą pola si_timerid struktury siginfo_t (zob. sigaction(2)).

signal

Numer sygnału używany przez dany licznik do dostarczania powiadomień, po którym następuje ukośnik a następnie wartość sigev_value.sival_ptr dostarczana do obsługiwacza sygnału. Poprawne jedynie dla liczników powiadamiających za pomocą sygnału.

notify

Część przed ukośnikiem określa mechanizm używany przez dany licznik czasu do dostarczania powiadomień, który jest jedną z wartości "thread" (wątek), "signal" (sygnał) lub "none" (brak). Zaraz po ukośniku znajduje się łańcuch "tid" dla liczników z powiadomieniami SIGEV_THREAD_ID lub "pid" dla liczników z innymi mechanizmami powiadamiania. Po "." znajduje się PID procesu któremu będzie dostarczany sygnał, jeśli licznik czasu powiadamia za pomocą sygnału.

ClockID

Pole identyfikuje zegar, którego dany licznik czasu używa do pomiaru czasu. W większości zegarów jest to liczba która pasuje do jednej ze stałych CLOCK_* w przestrzeni użytkownika udostępnianych za pomocą <time.h>. Liczniki CLOCK_PROCESS_CPUTIME_ID wyświetlają tu wartość -6, natomiast CLOCK_THREAD_CPUTIME_ID wyświetlają wartość -2.

/proc/bus/pccard/drivers

/proc/bus/pci

Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o magistralach PCI, zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre z tych plików nie są w postaci ASCII.

/proc/bus/pci/devices

Informacje o urządzeniach PCI. Dostęp do nich może się odbywać poprzez lspci(8) i setpci(8).

/proc/cmdline

Argumenty przekazane jądru Linux podczas startu systemu. Zazwyczaj odbywa się to poprzez zarządcę startu systemu, takiego jak lilo(8) lub grub(8).

/proc/config.gz (od Linuksa 2.6)

Plik pokazuje opcje konfiguracyjne, które były użyte do zbudowania aktualnie działającego jądra, w tym samym formacie, jaki jest używany przez plik .config, który jest wynikiem konfiguracji jądra (używając make xconfig, make config i podobnych poleceń). Zawartość pliku jest skompresowana; można ją odczytać lub wyszukać za pomocą zcat(1) i zgrep(1). Tak długo jak nie zostały dokonane zmiany w poniższym pliku, zawartość /proc/config.gz jest taka sama jak ta udostępniona przez:

cat /lib/modules/$(uname -r)/build/.config

/proc/config.gz jest udostępniany wyłącznie wtedy, gdy jądro jest skonfigurowane z CONFIG_IKCONFIG_PROC.

/proc/cpuinfo

Jest to zbiór elementów zależnych od CPU i architektury systemu; dla każdej wspieranej architektury jest inna lista. Dwa popularne wpisy to: processor, który udostępnia numer CPU oraz bogomips; jest to stała systemowa, wyliczona podczas inicjalizacji jądra. Maszyny SMP zawierają informacje o każdym z procesorów. Polecenie lscpu(1) zbiera ich informacje z tego pliku.

/proc/devices

Listing tekstowy numerów głównych oraz grup urządzeń. Może to służyć skryptom MAKEDEV do zachowania spójności z jądrem.

/proc/diskstats (od wersji Linuksa 2.5.69)

Plik zawiera statystyki operacji wejścia/wyjścia dla każdego urządzenia dyskowego. Dalsze informacje można znaleźć w pliku Documentation/iostats.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/dma

Jest listą zarejestrowanych i używanych kanałów DMA (direct memory access) szyny ISA.

/proc/driver

Pusty podkatalog.

/proc/execdomains

Lista domen uruchamiania (wcieleń ABI [Application Binary Interface - przyp. tłum.]).

/proc/fb

Informacje o buforze ramki, o ile podczas kompilacji jądra zdefiniowano CONFIG_FB.

/proc/filesystems

Tekstowa lista systemów plików obsługiwanych przez jądro, a konkretnie systemów plików, które zostały wkompilowane w jądro lub których moduły jądra są obecnie załadowane (patrz również filesystems(5)). Jeśli system plików jest oznaczony jako "nodev" oznacza to, że nie wymaga on zamontowania urządzenia blokowego (np. jest to wirtualny lub sieciowy system plików).

Plik ten może być niekiedy użyty przez mount(8), gdy nie podano systemów plików i nie potrafi on określić typu systemu plików. Próbowane są wówczas systemy plików wypisane w tym pliku (poza systemami z oznaczeniem "nodev").

/proc/fs

Zawiera podkatalogi, które w kolejności zawierają pliki z informacjami o (pewnych) zamontowanych systemach plików.

/proc/ide

Katalog ten istnieje w systemach zawierających magistralę IDE. Zawiera po jednym katalogu dla każdego kanału IDE oraz dla przyłączonych urządzeń. Wśród plików są:

cache              rozmiar bufora w KB
capacity           liczba sektorów
driver             wersja sterownika
geometry           geometria fizyczna i logiczna
identify           szesnastkowo
media              rodzaj nośnika
model              numer modelu producenta
settings           ustawienia napędu
smart_thresholds   szesnastkowo
smart_values       szesnastkowo

Dostęp do tych informacji w przyjaznym formacie umożliwia program narzędziowy hdparm(8).

/proc/interrupts

Plik jest używany do zapisania liczby przerwań na procesor na urządzenie wejścia/wyjścia. Od Linuksa 2.6.24, przynajmniej do architektur i386 i x86_64 zawiera on również przerwania wewnętrznosystemowe (to znaczy nie związane z urządzeniem jako takim), takie jak NMI (nonmaskable interrupt), LOC (local timer interrupt) i do systemów SMP: TLB (TLB flush interrupt), RES (rescheduling interrupt), CAL (remote function call interrupt), mogą również występować inne. Formatowanie jest bardzo czytelne do odczytu, wykonane w ASCII.

/proc/iomem

Odwzorowanie portów we/wy w pamięci w Linuksie 2.4.

/proc/ioports

Jest to lista obecnie zarejestrowanych i używanych obszarów portów we/wy.

/proc/kallsyms (od wersji Linuksa 2.5.71)

Zawiera wyeksportowane przez jądro definicje symboli, które są używane przez narzędzia modules(X) do dynamicznego podłączania ładowanych modułów. W wersji jądra Linux 2.5.47 i wcześniejszych podobny plik z troszkę odmienną zawartością był nazwany ksyms.

/proc/kcore

Plik ten reprezentuje pamięć fizyczną systemu i jest zachowany w formacie pliku core dla ELF. Korzystając z tego pseudopliku oraz z niezestripowanego binarnego pliku jądra (/usr/src/linux/vmlinux), można za pomocą GDB testować aktualny stan dowolnej struktury danych jądra.

Całkowity rozmiar tego pliku to rozmiar fizycznej pamięci (RAM) plus 4 KB.

/proc/kmsg

Plik ten może służyć do odczytu komunikatów jądra, zamiast funkcji systemowej syslog(2). Aby odczytać ten plik, proces musi mieć uprawnienia superużytkownika i tylko jeden proces powinien dokonywać jego odczytu. Pliku tego nie należy czytać, gdy działa proces syslog, korzystający z funkcji systemowej syslog(2) do rejestrowania komunikatów jądra.

Z tego pliku pobiera komunikaty program dmesg(1).

/proc/kpagecount (od Linuksa 2.6.25)

Plik zawiera 64-bitowy licznik wskazujący ile razy zmapowano każdą z ramek strony fizycznej, indeksowaną numerem ramki strony (zob. opis w /proc/[pid]/pagemap).

Plik /proc/kpagecount istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR.

/proc/kpageflags (od Linuksa 2.6.25)

Plik zawiera 64-bitowe maski odpowiadające każdej z ramek strony fizycznej; indeksowanej numerem ramki strony (zob. opis w /proc/[pid]/pagemap). Oto zestawienie poszczególnych bitów:

     0 - KPF_LOCKED
     1 - KPF_ERROR
     2 - KPF_REFERENCED
     3 - KPF_UPTODATE
     4 - KPF_DIRTY
     5 - KPF_LRU
     6 - KPF_ACTIVE
     7 - KPF_SLAB
     8 - KPF_WRITEBACK
     9 - KPF_RECLAIM
    10 - KPF_BUDDY
    11 - KPF_MMAP           (od Linuksa 2.6.31)
    12 - KPF_ANON           (od Linuksa 2.6.31)
    13 - KPF_SWAPCACHE      (od Linuksa 2.6.31)
    14 - KPF_SWAPBACKED     (od Linuksa 2.6.31)
    15 - KPF_COMPOUND_HEAD  (od Linuksa 2.6.31)
    16 - KPF_COMPOUND_TAIL  (od Linuksa 2.6.31)
    16 - KPF_HUGE           (od Linuksa 2.6.31)
    18 - KPF_UNEVICTABLE    (od Linuksa 2.6.31)
    19 - KPF_HWPOISON       (od Linuksa 2.6.31)
    20 - KPF_NOPAGE         (od Linuksa 2.6.31)
    21 - KPF_KSM            (od Linuksa 2.6.32)
    22 - KPF_THP            (od Linuksa 3.4)

Więcej informacji o znaczeniu tych bitów znajduje się w pliku źródeł jądra Documentation/vm/pagemap.txt. Przed wersją 2.6.29 jądra KPF_WRITEBACK, KPF_RECLAIM, KPF_BUDDY i KPF_LOCKED nie były poprawnie zgłaszane.

Plik /proc/kpageflags istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_PROC_PAGE_MONITOR.

/proc/ksyms (Linux 1.1.23-2.5.47)

Patrz /proc/kallsyms.

/proc/loadavg

Pierwsze trzy pola w tym pliku zawierają średnie obciążenie (loadavg) podając informację o średniej liczbie zadań uruchomionych (stan R) oraz czekających na dyskowe operacje wejścia/wyjścia (stan D) w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut. Są to te same wartości średniego obciążenia, które podaje uptime(1) i inne programy. Czwarte pole zawiera dwie liczby oddzielone od siebie znakiem ukośnika (/). Pierwsza z nich jest liczbą obecnie wykonywanych zadań (procesów, wątków). Wartość za ukośnikiem jest liczbą zadań, obecnych w systemie. Piąte pole zawiera PID najnowszego ostatnio utworzonego procesu w systemie.

/proc/locks

Plik ten pokazuje aktualne blokady plików (flock(2) i fcntl(2)) oraz dzierżawy (fcntl(2)).

/proc/malloc (tylko do wersji 2.2 Linuksa włącznie)

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji zdefiniowano CONFIG_DEBUG_MALLOC.

/proc/meminfo

Plik zawiera statystyki nt. użycia pamięci w systemie. Używa go free(1) do wskazania wielkości wolnej i użytej pamięci (zarówno fizycznej jak i wymiany) w systemie jak również pamięci dzielonej i buforów używanych przez jądro. Każdy wiersz składa się z nazwy parametru, dwukropka, wartości parametru i opcjonalnej jednostki pomiaru (np. "kB"). Poniższa lista opisuje nazwy parametrów i format wymagany do odczytu wartości pól. Z wyjątkiem wyraźnie wskazanych pól, wszystkie są obecne od co najmniej Linuksa 2.6.0. Część pól jest wyświetlanych tylko jeśli jądro zostało skonfigurowane z pewnymi opcjami, te zależności zaznaczono wówczas w opisie.

MemTotal %lu

Całkowity użyteczny RAM (tzn. pamięć fizyczna RAM - kilka zarezerwowanych bitów i kod binarny jądra).

MemFree %lu

Suma LowFree+HighFree.

Buffers %lu

Relatywnie tymczasowe miejsce przechowywania surowych bloków dyskowych które nie powinno być zbyt duże (rzędu 20 MB).

Cached %lu

Bufor w pamięci przeznaczony na plik odczytane z dysku (bufora strony). Nie obejmuje SwapCached.

SwapCached %lu

Pamięć, która została przeniesiona do pamięci wymiany jest później pobierana do pamięci i pozostawiana jednocześnie w pliku wymiany (jeśli jest duże zapotrzebowanie na pamięć, te strony nie muszą być ponownie przenoszone do pamięci wymiany, ponieważ już znajdują się w pliku wymiany. Unika się w ten sposób zbędnych operacji wejścia/wyjścia).

Active %lu

Pamięć która była ostatnio używana. Z reguły nie jest odzyskiwana poza absolutnie koniecznymi przypadkami.

Inactive %lu

Pamięć która była ostatnio słabiej używana. Nadaje się w większym stopniu do odzyskania do innych celów.

Active(anon) %lu (od Linuksa 2.6.28)

[do udokumentowania]

Inactive(anon) %lu (od Linuksa 2.6.28)

[do udokumentowania]

Active(file) %lu (od Linuksa 2.6.28)

[do udokumentowania]

Inactive(file) %lu (od Linuksa 2.6.28)

[do udokumentowania]

Unevictable %lu (od Linuksa 2.6.28)

(Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było CONFIG_UNEVICTABLE_LRU) [do udokumentowania]

Mlocked %lu (od Linuksa 2.6.28)

(Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było CONFIG_UNEVICTABLE_LRU) [do udokumentowania]

HighTotal %lu

(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Całkowita wielkość pamięci highmem. Jest to pamięć powyżej ~860MB pamięci fizycznej. Obszary highmem są przeznaczone do użycia przez programy w przestrzeni użytkownika lub przez bufor strony. Jądro musi używać pewnych sztuczek aby uzyskać dostęp do tej pamięci, co czyni dostęp wolniejszym niż do pamięci lowmem.

HighFree %lu

(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość wolnej pamięci highmem.

LowTotal %lu

(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość całkowita pamięci lowmem. Lowmem to pamięć którą można użyć do tych samych celów co highmem, lecz jest również dostępna dla wewnętrznych struktur danych jądra. Jest to między innymi miejsce, gdzie przydzielane jest wszystko ze Slab. Gdy zabraknie pamięci lowmem należy się spodziewać złych wiadomości.

LowFree %lu

(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość wolnej pamięci lowmem.

MmapCopy %lu (od Linuksa 2.6.29)

(wymagane jest CONFIG_MMU) [do udokumentowania]

SwapTotal %lu

Całkowita wielkość dostępnej pamięci wymiany.

SwapFree %lu

Wielkość aktualnie nieużywanej pamięci wymiany.

Dirty %lu

Pamięć czekająca na ponowny zapis na dysk.

Writeback %lu

Pamięć zapisywana obecnie na dysk.

AnonPages %lu (od Linuksa 2.6.18)

Strony nie mające zapasu w postaci pliku zmapowane do tabel stron w przestrzeni użytkownika.

Mapped %lu

Pliki które zostały zmapowane do pamięci (za pomocą mmap(2)) np. biblioteki.

Shmem %lu (od Linuksa 2.6.32)

[do udokumentowania]

Slab %lu

Wewnętrzny bufor jądra przeznaczony na jego struktury danych.

SReclaimable %lu (od Linuksa 2.6.19)

Część Slab, która może być przypisana ponownie, taka jak pamięć podręczna.

SUnreclaim %lu (od Linuksa 2.6.19)

Część Slab niemogąca być przypisana ponownie przy małej ilości pamięci.

KernelStack %lu (od Linuksa 2.6.32)

Wielkość pamięci przypisana do stosów jądra.

PageTables %lu (od Linuksa 2.6.18)

Wielkość pamięci przypisana do najniższego poziomu tabel stron.

Quicklists %lu (od Linuksa 2.6.27)

(wymagane jest CONFIG_QUICKLIST) [do udokumentowania]

NFS_Unstable %lu (od Linuksa 2.6.18)

Strony NFS wysłane do serwera, lecz jeszcze nie wprowadzone na stabilny nośnik.

Bounce %lu (od Linuksa 2.6.18)

Pamięć używana do urządzenia blokowego "bounce buffer".

WritebackTmp %lu (od Linuksa 2.6.26)

Pamięć używana przez FUSE do tymczasowych buforów pamięci z buforowaniem zapisu.

CommitLimit %lu (od Linuksa 2.6.10)

Jest to całkowita wielkość pamięci dostępnej obecnie do przydzielenia w systemie wyrażona w kilobajtach. Limit jest przestrzegany jedynie gdy włączono ścisłe rozliczanie overcommitu (tryb 2 w /proc/sys/vm/overcommit_memory). Limit jest obliczany na podstawie wzoru opisanego przy /proc/sys/vm/overcommit_memory. Więcej informacji znajduje się w pliku źródeł jądra Documentation/vm/overcommit-accounting.

Committed_AS %lu

Wielkość pamięci obecnie przypisanej w systemie. Jest to suma pamięci zaalokowanej przez procesy, nawet jeśli jej jeszcze nie "użyły". Proces alokujący 1 GB pamięci (za pomocą malloc(3) lub podobnej konstrukcji), używający jedynie 300 MB pamięci, będzie pokazywał użycie tych 300 MB pamięci, nawet jeśli przydzielił przestrzeń adresową dla całego 1 GB.

Ten 1 GB to pamięć "zatwierdzona" przez VM, która może być użyta przez tę aplikację w dowolnym czasie. Gdy włączone jest ścisły overcommit (tryb 2 w /proc/sys/vm/overcommit_memory) alokacja która przekroczyłaby CommitLimit jest niedozwolona. Jest to przydatne do zagwarantowania, że proces nie zawiedzie z powodu braku pamięci po jej poprawnym przydzieleniu.

VmallocTotal %lu

Całkowity rozmiar obszaru pamięci vmalloc.

VmallocUsed %lu

Wielkość używanego obszaru vmalloc.

VmallocChunk %lu

Największy wolny ciągły blok obszaru vmalloc.

HardwareCorrupted %lu (od Linuksa 2.6.32)

(wymagane jest CONFIG_MEMORY_FAILURE) [do udokumentowania]

AnonHugePages %lu (od Linuksa 2.6.38)

(wymagane jest CONFIG_TRANSPARENT_HUGEPAGE) Duże strony nie mające zapasu w postaci pliku zmapowane do tabel stron w przestrzeni użytkownika.

HugePages_Total %lu

(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Rozmiar puli dużych stron.

HugePages_Free %lu

(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Liczba dużych stron w puli, które nie są jeszcze przydzielone.

HugePages_Rsvd %lu (od Linuksa 2.6.17)

(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Jest to liczba dużych stron które przeznaczono do przydzielenia z puli, lecz jeszcze jej nie przeprowadzono. Zarezerwowane duże strony gwarantują, że aplikacja będzie w stanie przypisać taką stronę w razie błędu.

HugePages_Surp %lu (od Linuksa 2.6.24)

(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Jest to liczba dużych stron z puli powyżej wartości /proc/sys/vm/nr_hugepages. Maksymalna liczba nadwyżki dużych stron jest kontrolowana przez /proc/sys/vm/nr_overcommit_hugepages.

Hugepagesize %lu

(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Rozmiar dużych stron.

/proc/modules

Tekstowa lista modułów, które załadowano w systemie. Zobacz także lsmod(8).

/proc/mounts

Przed jądrem 2.4.19 plik ten był listą wszystkich systemów plików zamontowanych aktualnie w systemie. Wraz z wprowadzeniem przestrzeni nazw montowań przydzielanych dla procesu w Linuksie 2.4.19, plik ten stał się dowiązaniem do /proc/self/mounts, który zawiera listę punktów montowań we własnej przestrzeni nazw montowań procesu. Format tego pliku jest opisany w fstab(5).

/proc/mtrr

Memory Type Range Registers. Szczegóły można znaleźć w pliku źródeł jądra Linux Documentation/mtrr.txt.

/proc/net

Różne sieciowe pseudopliki, z których wszystkie podają stan pewnej części warstwy sieciowej. Plik ten zawiera struktury ASCII i dlatego nadaje się do odczytu za pomocą cat(1). Jednak standardowy pakiet netstat(8) daje dużo czystszy dostęp do tych plików.

/proc/net/arp

Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej postaci ASCII. Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie zaprogramowane wpisy w tabeli ARP. Format jest następujący:

IP address     HW type   Flags     HW address          Mask   Device
192.168.0.50   0x1       0x2       00:50:BF:25:68:F3   *      eth0
192.168.0.250  0x1       0xc       00:00:00:00:00:00   *      eth0

Gdzie "IP address" jest adresem IPv4 maszyny, a "HW type" jest rodzajem sprzętu wg RFC 826. "Flags" są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w /usr/include/linux/if_arp.h), a "HW address" jest odwzorowaniem adresu IP w warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone.

/proc/net/dev

Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one liczbę otrzymanych i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne podstawowe statystyki. Informacje te są wykorzystywane przez program ifconfig(8) do informowania o stanie urządzenia. Format jest następujący:

Inter-|   Receive                                                |  Transmit
 face |bytes    packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes    packets errs drop fifo colls carrier compressed
    lo: 2776770   11307    0    0    0     0          0         0  2776770   11307    0    0    0     0       0          0
  eth0: 1215645    2751    0    0    0     0          0         0  1782404    4324    0    0    0   427       0          0
  ppp0: 1622270    5552    1    0    0     0          0         0   354130    5669    0    0    0     0       0          0
  tap0:    7714      81    0    0    0     0          0         0     7714      81    0    0    0     0       0          0

/proc/net/dev_mcast

Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c:

indx interface_name  dmi_u dmi_g dmi_address
2    eth0            1     0     01005e000001
3    eth1            1     0     01005e000001
4    eth2            1     0     01005e000001

/proc/net/igmp

Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/igmp.c.

/proc/net/rarp

Plik ten ma ten sam format, co plik arp i zawiera aktualną bazę odwrotnych odwzorowań, używaną do udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów rarp(8). Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w jądrze, to plik ten nie będzie istniał.

/proc/net/raw

Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest przeznaczona do użytku innego niż odpluskwiania. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru protokołu. "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm->when" i "rexmits" nie są używane przez gniazda surowe. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/snmp

Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta SNMP zarządzającym informacjami o IP, ICMP, TCP i UDP.

/proc/net/tcp

Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "St" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm-when" i "rexmits" zawierają wewnętrzne informacje o stanie gniazda w jądrze i są przydatne tylko do odpluskwiania. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/udp

Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm-when" i "rexmits" nie są używane w gniazdach UDP. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. Format jest następujący:

sl  local_address rem_address   st tx_queue rx_queue tr rexmits  tm->when uid
 1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0
 1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0
 1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0

/proc/net/unix

Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest następujący:

Num RefCount Protocol Flags    Type St Path
 0: 00000002 00000000 00000000 0001 03
 1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer

Gdzie "Num" jest numerem wpisu w tablicy jądra, "RefCount" jest liczbą użytkowników gniazda, "Protocol" obecnie jest zawsze zerem, "Flags" reprezentuje wewnętrzne znaczniki jądra, określające stan gniazda. "Type" jest zawsze równe "1" (Nie ma na razie w jądrze wsparcia dla gniazd datagramowych domeny UNIX). "St" jest wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli istnieje) związaną z gniazdem.

/proc/partitions

Zawiera liczby główne i poboczne każdej z partycji oraz liczby 1024-bajtowych bloków i nazwy partycji.

/proc/pci

Listing wszystkich urządzeń PCI znalezionych podczas inicjalizacji jądra i ich konfiguracja.

Plik został zastąpiony nowym interfejsem /proc do PCI (/proc/bus/pci). Stał się opcjonalny w Linuksie 2.2 (dostępny przy ustawieniu opcji CONFIG_PCI_OLD_PROC przy kompilacji jądra). Ponownie stał się nieopcjonalny w Linuksie 2.4. Następnie, został uznany za przestarzały w Linuksie 2.6 (był wciąż dostępny przy ustawieniu CONFIG_PCI_LEGACY_PROC), aż w końcu usunięto go w Linuksie 2.6.17.

/proc/profile (od Linuksa 2.4)

Plik obecny jest wyłącznie jeśli jądro zostało uruchomione z opcją profile=1 wiersza poleceń. Jądro udostępni informacje dotyczące profilowania w formacie binarnym gotowym do użycia przez readprofile(1). Zapis (np. pustego łańcucha) do tego pliku wyzeruje liczniki profilowania, a na niektórych architekturach zapis binarnej liczby całkowitej "mnożnika profilowania" rozmiaru sizeof(int) ustawi częstotliwość przerwań profilowania.

/proc/scsi

Katalog z pseudoplikiem scsi na pośrednim poziomie i różnymi podkatalogami niskopoziomowych sterowników SCSI, zawierającymi po jednym pliku dla każdego kontrolera SCSI w danym systemie; każdy z nich podaje stan jakiejś części podsystemu we/wy SCSI. Pliki te zawierają struktury ASCII i dlatego nadają się do odczytu za pomocą cat(1).

Możliwy jest też zapis do niektórych z tych plików, w celu rekonfiguracji podsystemu, lub przełączania różnych parametrów.

/proc/scsi/scsi

Jest wypisaniem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do widzianego podczas ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie add-single-device umożliwiające rootowi dodanie do listy znanych urządzeń urządzenia włączonego na gorąco.

Polecenie

echo 'scsi add-single-device 1 0 5 0' > /proc/scsi/scsi

spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu urządzenia o ID 5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres jest nieprawidłowy, zostanie zwrócony błąd.

/proc/scsi/[nazwa-sterownika]

[nazwa-sterownika] może obecnie być jedną z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740, aic7xxx, buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug, seagate, t128, u15-24f, ultrastore, or wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla których odpowiednie sterowniki zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI. Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego zarejestrowanego kontrolera. Każdy z plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera, przyznanemu podczas jego inicjacji.

Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki itp.

Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na przykład za pomocą poleceń latency i nolatency root może uaktywniać lub deaktywować kod pomiaru czasu oczekiwania dla poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma. Za pomocą poleceń lockup i unlock root może sterować symulowanym przez sterownik scsi_debug blokowaniem magistrali.

/proc/self

Ten katalog odnosi się do procesu korzystającego z systemu plików /proc i jest identyczny z katalogiem w /proc o nazwie będącej jego PID-em.

/proc/slabinfo

Informacje o buforach jądra. Od Linuksa 2.6.16 plik ten istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_SLAB. Występują następujące kolumny w pliku /proc/slabinfo:

cache-name
num-active-objs
total-objs
object-size
num-active-slabs
total-slabs
num-pages-per-slab

Szczegóły można znaleźć w slabinfo(5).

/proc/stat

statystyki jądra/systemu. Różnią się pomiędzy architekturami. Wśród wspólnych wpisów są:

cpu 3357 0 4313 1362393

Czas, wyrażony w USER_HZ (jedna setna sekundy na większości architektur, proszę użyć sysconf(_SC_CLK_TCK) aby uzyskać prawidłową wartość), które system spędził w trybie użytkownika w różnych stanach:

user

(1) Czas spędzony w trybie użytkownika.

nice

(2) Czas spędzony w trybie użytkownika z niskim priorytetem (nice).

system

(3) Czas spędzony w trybie systemowym.

idle

(4) Czas wykorzystany na zadanie bezczynności. Wartość powinna wynosić USER_HZ razy drugi wpis w pseudopliku /proc/uptime.

iowait (od Linuksa 2.5.41)

(5) Czas oczekiwania na zakończenie wejścia/wyjścia.

irq (od Linuksa 2.6.0-test4)

(6) Czas obsługi przerwań.

softirq (od Linuksa 2.6.0-test4)

(7) Czas obsługi przerwań programowych.

steal (od Linuksa 2.6.11)

(8) Czas "skradziony", który jest czasem spędzonym w innym systemie operacyjnym podczas pracy w środowisku zwirtualizowanym.

guest (od Linuksa 2.6.24)

(9) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux.

guest_nice (od Linuksa 2.6.33)

(10) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux.

page 5741 1808

Liczba stron, które system wstronicował i liczba tych, które wystronicował (z dysku).

swap 1 0

Liczba stron wymiany, które wniesiono i wyniesiono.

intr 1462898 Linia ta pokazuje licznik przerwań obsłużonych od czasu uruchomienia dla każdego możliwego przerwania systemowego. Pierwsza kolumna określa całkowitą liczbę wszystkich obsłużonych przerwań w tym nienumerowanych przerwań swoistych dla architektury, każda następna określa całkowitą wartość dla danego numerowanego przerwania. Nienumerowane przerwania nie są pokazywane, jedynie sumowane do całości.

disk_io: (2,0):(31,30,5764,1,2) (3,0):...

(major,disk_idx):(noinfo, read_io_ops, blks_read, write_io_ops, blks_written)
(tylko Linux 2.4)

ctxt 115315

Liczba przełączeń kontekstu, które przeszedł system.

btime 769041601

Czas uruchomienia systemu, w sekundach od epoki: 1970-01-01 00:00:00 +0000 (UTC).

processes 86031

Liczba rozwidleń procesów od uruchomienia systemu.

procs_running 6

Liczba procesów w stanie runnable (Linux 2.5.45 i późniejsze).

procs_blocked 2

Liczba procesów oczekujących na zakończenie operacji wejścia/wyjścia (Linux 2.5.45 i późniejsze).

/proc/swaps

Używane obszary wymiany. Zobacz także swapon(8).

/proc/sys

Katalog ten (obecny od 1.3.57) zawiera wiele plików i podkatalogów odpowiadających zmiennym jądra. Zmienne te mogą być odczytywane i czasem modyfikowane za pośrednictwem systemu plików proc, jak też przy wykorzystaniu (przestarzałej) funkcji systemowej sysctl(2)

/proc/sys/abi (od Linuksa 2.4.10)

Plik może zawierać pliki z binarnymi informacjami aplikacji. Dalsze informacje można znaleźć w pliku Documentation/sysctl/abi.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/debug

Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/dev

Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np. dev/cdrom/info). W niektórych systemach może być pusty.

/proc/sys/fs

Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami plików.

/proc/sys/fs/binfmt_misc

Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra Linux w Documentation/binfmt_misc.txt.

/proc/sys/fs/dentry-state (od Linuksa 2.2)

Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb: nr_dentry, nr_unused, age_limit (wiek w sekundach), want_pages (strony żądane przez system) i dwie nieużywane wartości.

*

nr_dentry jest liczbą przydzielonych dentries (wpisów dcache). To pole jest nieużywane w Linuksie 2.2.

*

nr_unused jest liczbą nieużywanych dentries.

*

age_limit jest wiekiem w sekundach, po którym wpisy dcache mogą być przydzielone ponownie, gdy jest zbyt mało pamięci.

*

want_pages jest niezerowa, gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages(), ale dcache nie zostały jeszcze przycięte.

/proc/sys/fs/dir-notify-enable

Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu dnotify opisanego w fcntl(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1 go włącza.

/proc/sys/fs/dquot-max

Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4) systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest bardzo mała, a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia.

/proc/sys/fs/dquot-nr

Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot dyskowych.

/proc/sys/fs/epoll (od Linuksa 2.6.28)

Katalog zawiera plik max_user_watches, którego można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs epoll. Więcej szczegółów można znaleźć w epoll(7).

/proc/sys/fs/file-max

Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie procesy. (Zobacz także setrlimit(2), które może służyć procesom do ustawiania ograniczenia dla procesu, RLIMIT_NOFILE, jako liczby plików, które proces może otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów w dzienniku jądra o przekroczeniu liczby uchwytów plików (file handles - należy szukać komunikatów takich jak "VFS: file-max limit <liczba> reached") , to można spróbować zwiększyć tę wartość:

    echo 100000 > /proc/sys/fs/file-max

Stała jądra NR_OPEN narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać umieszczone w file-max.

Procesy uprzywilejowane (CAP_SYS_ADMIN) mogą przesłonić limit file-max.

/proc/sys/fs/file-nr

Jest to plik (tylko do odczytu) zawierający trzy liczby: liczbę przydzielonych uchwytów plików (tzn. liczbę obecnie otwartych plików), liczbę wolnych uchwytów plików i maksymalną liczbę uchwytów plików (tzn. tę samą wartość co w /proc/sys/fs/file-max). Jeśli liczba przydzielonych uchwytów plików zbliża się do maksimów, należy rozważyć zwiększenie ich. Przed Linuksem 2.6 jądro dynamicznie przydzielało uchwyty, lecz nie zwalniało ich. Wolnego uchwyty były przechowywany w liście do ponownego przydzielenia, wartość "wolne uchwyty plików" wskazywała na rozmiar tej listy. Duża liczba wolnych uchwytów plików wskazywała, że w przeszłości był moment dużego użycia otwartych uchwytów plików. Od Linuksa 2.6 jądro zwalnia wolne uchwyty plików, a wartość "wolne uchwyty plików" zawsze wynosi zero.

/proc/sys/fs/inode-max (obecny jedynie do Linuksa 2.2)

Ten plik zawiera maksymalną liczbę i-węzłów w pamięci. Wartość ta powinna być 3-4 razy większa niż wartość w file-max, gdyż stdin, stdout i gniazda sieciowe również potrzebują i-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje i-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości.

Od jądra Linux 2.4 nie występuje statyczny limit liczby i-węzłów, w związku z czym usunięto ten plik.

/proc/sys/fs/inode-nr

Zawiera dwie pierwsze wartości z inode-state.

/proc/sys/fs/inode-state

Plik zawiera siedem liczb: nr_inodes, nr_free_inodes, preshrink i cztery nieużywane wartości (wynoszące zawsze zero).

nr_inodes jest liczbą przydzielonych przez system i-węzłów. nr_free_inodes jest liczbą wolnych i-węzłów.

preshrink jest niezerowe, gdy nr_inodes > inode-max i gdy system musi przyciąć listę i-węzłów zamiast przydzielić ich więcej; od Linuksa 2.4 to pole jest wartością - atrapą (wynosi zawsze zero).

/proc/sys/fs/inotify (od wersji Linuksa 2.6.13)

Ten katalog zawiera pliki max_queued_events, max_user_instances i max_user_watches, których można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs inotify. Więcej szczegółów można znaleźć w inotify(7).

/proc/sys/fs/lease-break-time

Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku (fcntl(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie dzierżawy.

/proc/sys/fs/leases-enable

Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików (fcntl(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość niezerowa włącza dzierżawy.

/proc/sys/fs/mqueue (od wersji Linuksa 2.6.6)

Ten katalog zawiera pliki msg_max, msgsize_max i queues_max, kontrolujące zasoby używane przez kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w mq_overview(7).

/proc/sys/fs/overflowgid and /proc/sys/fs/overflowuid

Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID-u i GID-u. Wartością domyślną jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16-bitowe UID-y i GID-y, podczas gdy linuksowe UID-y i GID-y są 32-bitowe. Gdy któryś z takich systemów plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID-y i GID-y przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk.

/proc/sys/fs/pipe-max-size (od Linuksa 2.6.35)

Wartość w tym pliku definiuje górny limit do podnoszenia pojemności potoku przy użyciu operacji F_SETPIPE_SZ fcntl(2). Limit ten odnosi się wyłącznie do procesów nieuprzywilejowanych. Domyślną wartością dla tego pliku jest 1 048 576. Wartość przypisana do pliku może być zaokrąglona w górę, odnosząc się do faktycznej wartości wykorzystanej z powodu dogodnej implementacji. Aby poznać zaokrągloną wartość, należy wyświetlić zawartość tego pliku po przypisaniu do niego wartości. Minimalną wartością, jaka może zostać przypisana do tego pliku jest systemowy rozmiar strony.

/proc/sys/fs/protected_hardlinks (od Linuksa 3.6)

Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań zwykłych (twardych) nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania zwykłe mogą być tworzone do pliku docelowego jedynie wówczas, gdy spełniony jest jeden z poniższych warunków:

*

Wywołujący ma przywilej CAP_FOWNER.

*

UID systemu plików dotyczący procesu tworzącego dowiązanie pasują do właściciela (UID) pliku docelowego (zgodnie z opisem w podręczniku credentials(7), UID systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID).

*

Wszystkie poniższe warunki zostaną spełnione:

• cel jest zwykłym plikiem,
• plik docelowy nie ma ustawionego bitu set-user-ID,
• plik docelowy nie ma ustawionych obu z bitów set-group-ID i bitu wykonywalności dla grupy,
• wywołujący ma uprawnienie do odczytu i zapisu pliku docelowego (albo dzięki uprawnieniom pliku albo ze względu na posiadane przywileje).

Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna problemy z bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a czasem użycia dowiązania zwykłego, zwykle spotykanych w katalogach dostępnych do zapisu dla wszystkich (np. /tmp). Częstym sposobem wykorzystywania tej wady jest skrzyżowanie ograniczeń w uprawnieniach przy podążaniu za danym dowiązaniem zwykłym (np. gdy proces root podąża za dowiązaniem stałym utworzonym przez innego użytkownika). W systemach bez wydzielonych partycji, rozwiązuje się w ten sposób również problem nieautoryzowanych użytkowników "przypinających" dziurawe pliki z ustawionymi bitami set-user-ID i set-group-ID wobec aktualizowanych przez administratora a także dowiązywaniu do plików specjalnych.

/proc/sys/fs/protected_symlinks (od Linuksa 3.6)

Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań symbolicznych nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania symboliczne mogą być tworzone jedynie gdy spełnione są następujące warunki:

*

UID systemu plików dotyczący procesu podążającego za dowiązaniem pasują do właściciela (UID) dowiązania symbolicznego (zgodnie z opisem w podręczniku credentials(7), UID systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID),

*

dowiązanie nie znajduje się w katalogu dostępnych dla wszystkich do zapisu z bitem lepkości lub

*

dowiązanie symboliczne i katalog w którym się ono znajduje mają tego samego właściciela (UID)

Wywołanie systemowe które nie podąży za dowiązaniem symbolicznym ze względu na powyższe ograniczenia zwróci w errno błąd EACCES.

Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna problemy z bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a czasem użycia przy uzyskiwaniu dostępu do dowiązań symbolicznych.

/proc/sys/fs/suid_dumpable (od wersji Linuksa 2.6.13)

Wartość w tym pliku określa, czy pliki zrzutów pamięci są tworzone dla programów mających ustawiony bit set-user-ID albo chronionych w jakiś inny sposób. Można podać trzy różne wartości liczbowe:

0 (default)

Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie będzie tworzony dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując seteuid(2), setgid(2) lub podobną funkcję albo gdy program miał ustawiony bit set-user-ID lub set-group-ID) albo gdy uprawnienia nadane plikowi binarnemu programu zabraniają jego odczytywania.

1 ("debug")

Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci. Właścicielem pliku zrzutu jest użytkownik, którego uprawnienia do systemu plików ma proces wykonujący zrzut. Nie są stosowane żadne mechanizmy bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów debugowania. Ptrace nie jest sprawdzane.

2 ("suidsafe")

Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie zostałby wykonany (patrz wyżej "0"), może być odczytany tylko przez administratora (root). Pozwala to użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów bezpieczeństwa w tym trybie pliki zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest odpowiedni, gdy administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku.

Dodatkowo, od Linuksa 3.6, /proc/sys/kernel/core_pattern musi być absolutną ścieżką lub poleceniem potokowym (zob. core(5)). Do dziennika jądra zapisane zostaną ostrzeżenia, jeśli core_pattern nie będzie się stosowało do tych reguł i nie utworzy się zrzut pamięci.

/proc/sys/fs/super-max

Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości super-max występuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików, niż na to pozwala aktualna wartość super-max.

/proc/sys/fs/super-nr

Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików.

/proc/sys/kernel

Katalog zawiera pliki kontrolujące wiele parametrów jądra, jak opisano poniżej.

/proc/sys/kernel/acct

Plik zawiera trzy liczby: highwater, lowwater i frequency. Gdy włączone jest rejestrowanie procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość wolnego miejsca w systemie plików, na którym znajdują się logi, spada poniżej wyrażonej w procentach wartości lowwater, rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w procentach wartość highwater, rejestrowanie jest wznawiane. frequency określa, jak często jądro będzie sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4, 2 i 30. Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego miejsca będzie wynosiła 2% lub mniej; wznowione zostanie, gdy wolne będzie 4% lub więcej; zakłada się, że informacja o ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30 sekund.

/proc/sys/kernel/cap_last_cap (od Linuksa 3.2)

Patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/cap-bound (od Linuksa 2.2 do 2.6.24)

Plik przechowuje wartość capability bounding set dla jądra (wyrażone jako liczba dziesiętna ze znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities dozwolonymi dla procesu podczas execve(2). Poczynając od Linuksa 2.6.25 ogólnosystemowe capability bounding set zostało usunięte i zastąpione bounding set na wątek, patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/core_pattern

Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/core_uses_pid

Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/ctrl-alt-del

Ten plik steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl-Alt-Del. Gdy w pliku tym znajduje się wartość 0, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu init(8) w celu wykonania wdzięcznego restartu. Gdy wartość jest większa od 0, reakcją Linuksa na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów. Uwaga: gdy program (jak np. dosemu) korzysta z "surowego" trybu klawiatury, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane przez program, zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja, co z tym zrobić, zależy od programu.

/proc/sys/kernel/dmesg_restrict (od Linuksa 2.6.37)

Wartość pliku określa użytkowników z dostępem do zawartości dziennika jądra (syslog). Wartość 0 nie nakłada żadnych ograniczeń. Wartość 1 zawęża dostęp do użytkowników uprzywilejowanych (zob. syslog(2)). Od Linuksa 3.4 tylko użytkownicy z przywilejem CAP_SYS_ADMIN mogą zmienić wartość w tym pliku.

/proc/sys/kernel/domainname i /proc/sys/kernel/hostname

Te pliki mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w ten sam sposób, jak za pomocą poleceń domainname(1) i hostname(1), np.:

# echo 'darkstar' > /proc/sys/kernel/hostname
# echo 'mydomain' > /proc/sys/kernel/domainname

daje taki sam efekt, jak

# hostname 'darkstar'
# domainname 'mydomain'

Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i domenę "frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen - Internet Domain Name Service), których nie należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej - Network Information Service) lub YP (Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie podręcznika hostname(1).

/proc/sys/kernel/hotplug

Plik ten zawiera ścieżkę do programu hotplug. Domyślną wartością w tym pliku jest /sbin/hotplug.

/proc/sys/kernel/htab-reclaim

(Tylko PowerPC) Jeśli do tego pliku zostanie wpisana wartość niezerowa, htab PowerPC (zobacz: plik Documentation/powerpc/ppc_htab.txt w źródłach jądra) jest czyszczony za każdym razem, gdy system natrafi na pętlę oczekiwania ("idle").

/proc/sys/kernel/kptr_restrict (od Linuksa 2.6.38)

Wartość określa czy adresy jądra są pokazywane za pomocą interfejsu /proc i innych. Wartość 0 oznacza brak ograniczeń. Gdy użyto 1, to wskaźniki jądra wypisane za pomocą formatu %pK zostaną zastąpione zerami, chyba że użytkownik ma przywilej CAP_SYSLOG. Przy wartości 2 wskaźniki jądra wypisane za pomocą %pK zostaną zawsze zastąpione zerami, niezależnie od przywilejów jakie posiada. Początkowo domyślna wartość wynosiła 1, lecz zastąpiono ją 0 w jądrze Linux 2.6.39. Od Linuksa 3.4 tylko użytkownicy z przywilejem CAP_SYS_ADMIN mogą zmieniać wartość w tym pliku.

/proc/sys/kernel/l2cr

(Tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik sterujący cache'em L2 płyt procesora G3. Jeśli zawiera 0, cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera wartość różną od zera.

/proc/sys/kernel/modprobe

Plik zawiera ścieżkę do programu ładującego moduły jądra. Domyślną wartością jest /sbin/modprobe. Plik jest obecny tylko, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją CONFIG_MODULES (CONFIG_KMOD w Linuksie 2.6.26 i wcześniejszych). Jest on opisany w pliku źródeł jądra Linux Documentation/kmod.txt (obecnym tylko w jądrach 2.4 i wcześniejszych).

/proc/sys/kernel/modules_disabled (od Linuksa 2.6.31)

Przełącznik wskazujący czy moduły mogą być ładowane do modularnego jądra. Domyślna wartość wynosi off (0), lecz można ustawić także true (1), która spowoduje brak możliwości ładowania i wyładowania modułów. W takim przypadku nie da się ustawić przełącznika z powrotem na fałsz (false). Plik jest obecny tylko w jądrach zbudowanych z włączoną opcją CONFIG_MODULES.

/proc/sys/kernel/msgmax (od Linuksa 2.2)

Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym komunikacie zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V.

/proc/sys/kernel/msgmni (od Linuksa 2.4)

Określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów.

/proc/sys/kernel/msgmnb (od Linuksa 2.2)

Zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjacji ustawienia msg_qbytes tworzonych później kolejek komunikatów. Ustawienie msg_qbytes określa maksymalną liczbę bajtów, które mogą zostać zapisane do kolejki komunikatów.

/proc/sys/kernel/ngroups_max (od Linuksa 2.6.4)

Jest to plik tylko do odczytu, który wyświetla górny limit liczby członków grupy procesu.

/proc/sys/kernel/ostype i /proc/sys/kernel/osrelease

Pliki te zawierają poszczególne części z /proc/version.

/proc/sys/kernel/overflowgid i /proc/sys/kernel/overflowuid

Pliki te są kopiami plików /proc/sys/fs/overflowgid i /proc/sys/fs/overflowuid.

/proc/sys/kernel/panic

Plik umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra panic_timeout. Jeśli jest to zero, jądro będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to określa liczbę sekund, po której jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli używany jest software watchdog to zalecaną wartością jest 60.

/proc/sys/kernel/panic_on_oops (od Linuksa 2.5.68)

Plik ten kontroluje zachowanie jądra, kiedy wystąpi oops lub BŁĄD. Jeśli ten plik zawiera 0, to system próbuje kontynuować operację. Jeśli zawiera 1, to system czeka parę sekund (aby dać procesowi klogd czas na zapisanie wyjścia z oops), a następnie panikuje. Jeżeli wartość w pliku /proc/sys/kernel/panic również jest niezerowa, to nastąpi restart komputera.

/proc/sys/kernel/pid_max (od Linuksa 2.5.34)

Ten plik określa wartość po której nastąpi przewinięcie licznika PID (tj. wartość w tym pliku jest o 1 większa niż maksymalny PID). PID-y większe niż ta wartość nie są alokowane, z tego powodu wartość z tego pliku działa również jako systemowy limit całkowitej liczby procesów i wątków. Domyślna wartość tego pliku, czyli 32768, określa taki sam zakres wartości PID, jak wcześniejsze wersje jądra. Dla platform 32-bitowych 32768 jest maksymalną wartością, jaką może przyjmować pid_max. W systemach 64-bitowych pid_max może zostać ustawiony na dowolną wartość, aż do 2^22 (PID_MAX_LIMIT, około 4 milionów).

/proc/sys/kernel/powersave-nap (tylko PowerPC)

Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux-PPC używa trybu oszczędzania energii "nap", a w przeciwnym przypadku trybu "doze".

/proc/sys/kernel/printk

Patrz syslog(2).

/proc/sys/kernel/pty (od wersji Linuksa 2.6.4)

Ten katalog zawiera dwa pliki związane z liczbą pseudoterminali UNIX 98 (patrz pts(4)) w systemie.

/proc/sys/kernel/pty/max

Plik określa maksymalną liczbę pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/pty/nr

Ten plik tylko do odczytu zawiera informację o liczbie obecnie używanych pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/random

Katalog ten zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku /dev/random. Dalsze informacje można znaleźć w random(4).

/proc/sys/kernel/random/uuid (od Linuksa 2.4)

Każdy odczyt z tego pliku przeznaczonego tylko do odczytu zwraca losowo wygenerowany 128-bitowy UUID, jako łańcuch w standardowym formacie UUID.

/proc/sys/kernel/real-root-dev

Plik ten jest udokumentowany w pliku Documentation/initrd.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/kernel/reboot-cmd (tylko Sparc)

Ten plik wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC-owej ładowarce systemu w ROM/Flash. Może przekazuje jej, co zrobić po restarcie?

/proc/sys/kernel/rtsig-max

(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7; patrz setrlimit(2)). Plik ten może służyć do sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w kolejkach) sygnałów czasu rzeczywistego w systemie.

/proc/sys/kernel/rtsig-nr

(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7). Plik ten podaje liczbę zgodnych z POSIX sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących obecnie w kolejce.

/proc/sys/kernel/sched_rr_timeslice_ms (od Linuksa 3.9)

Patrz sched_rr_get_interval(2).

/proc/sys/kernel/sched_rt_period_us (od Linuksa 2.6.25)

Patrz sched(7).

/proc/sys/kernel/sched_rt_runtime_us (od Linuksa 2.6.25)

Patrz sched(7).

/proc/sys/kernel/sem (od Linuksa 2.4)

Plik ten zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Są to w kolejności:

SEMMSL

Maksymalna liczba semaforów w zestawie semaforów.

SEMMNS

Ogólnosystemowe ograniczenie liczby semaforów we wszystkich zestawiach semaforów.

SEMOPM

Maksymalna liczba operacji, które mogą zostać podane w wywołaniu semop(2).

SEMMNI

Ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby identyfikatorów semaforów.

/proc/sys/kernel/sg-big-buff

Plik ten zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można nim na razie sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję include/scsi/sg.h i zmianę wartości SG_BIG_BUFF. Jednakże nie ma żadnego powodu, aby to robić.

/proc/sys/kernel/shm_rmid_forced (od Linuksa 3.1)

Jeśli plik jest ustawiony na 1, to wszystkie segmenty pamięci dzielonej Systemu V zostaną oznaczone jako przeznaczone do zniszczenia po tym, jak liczba dołączonych procesów spadnie do zera. Innymi słowy nie da się wówczas utworzyć segmentów pamięci dzielonej, które istnieją niezależnie od dołączonych procesów.

Efekt jest taki, że shmctl(2) IPC_RMID jest wykonywane na wszystkich istniejących segmentach, jak również na segmentach tworzonych w przyszłości (dopóki plik nie zostanie zresetowany do 0). Proszę zauważyć, że istniejące segmenty nie dołączone do żadnego procesu zostaną natychmiast zniszczone, jeśli tylko plik ten jest ustawiony na 1. Ustawienie tej opcji zniszczy również segmenty utworzone, lecz nigdy niedołączone - przy zakończeniu procesu który utworzył dany segment za pomocą shmget(2).

Ustawienie tego pliku na 1 udostępnia sposób na sprawdzenie, że wszystkie segmenty pamięci współdzielonej Systemu V są liczone w odniesieniu do użycia zasobów i limitów zasobów. (zob. opis RLIMIT_AS w getrlimit(2)) do co najmniej jednego procesu).

Ustawienie tego pliku na 1 daje niestandardowe zachowanie, które może załamać istniejące aplikacje, dlatego domyślną wartością pliku jest 0. Wartość 1 może być używana tylko w przypadku dużej wiedzy na temat semantyki aplikacji używających pamięci współdzielonej Systemu V w danym systemie.

/proc/sys/kernel/shmall (od Linuksa 2.2)

Ten plik zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci wspólnej Systemu V.

/proc/sys/kernel/shmmax (od Linuksa 2.2)

Ten plik może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru tworzonego segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego ograniczenia. Jądro wspiera obecnie segmenty pamięci wspólnej do 1 GB. Wartością domyślną jest SHMMAX.

/proc/sys/kernel/shmmni (od Linuksa 2.4)

Ten plik określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej Systemu V, które można utworzyć.

/proc/sys/kernel/sysrq

Plik kontroluje dozwolone funkcje, które są wywoływane przy użyciu klawisza SysRq. Domyślnie, plik zawiera 1, oznaczające że dozwolona jest każde możliwe żądanie SysRq (w starszych wersjach jądra, SysRq było domyślnie wyłączone i konieczne było włączenie go w czasie uruchomienia, jednak ta sytuacja już nie występuje). Dozwolone wartości w pliku:

   0 - całkowicie wyłącza sysrq
   1 - włącza wszystkie funkcje sysrq
  >1 - maska bitowa dozwolonych funkcji sysrq, jak poniżej:
          2 - włącza kontrolę poziomu logów konsoli
          4 - włącza kontrolę klawiatury (SAK, unraw)
          8 - włącza zrzuty procesów w celu debugowania itd.
         16 - włącza polecenie sync
         32 - włącza ponowne montowanie tylko do odczytu
         64 - włącza sygnały procesów (term, kill, oom-kill)
        128 - pozwala na restartowanie/wyłączanie
        256 - pozwala ustawiać nice wszystkich zadań czasu rzeczywistego

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_MAGIC_SYSRQ. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/kernel/version

Plik zawiera tekst jak np.:

    #5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998

Gdzie'#5' oznacza, że jest to piąte z kolei jądro zbudowane z tych samych źródeł, a następująca dalej data określa, kiedy jądro zostało zbudowane.

/proc/sys/kernel/threads-max (od Linuksa 2.3.11)

Ten plik określa ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby wątków (zadań), jakie mogą zostać utworzone w systemie.

/proc/sys/kernel/zero-paged (tylko PowerPC)

Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux-PPC wstępnie zeruje strony w pętli bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages.

/proc/sys/net

Ten katalog zawiera rzeczy związane z siecią. Wyjaśnienia dotyczące niektórych plików zawartych w tym katalogu można znaleźć w tcp(7) i ip(7).

/proc/sys/net/core/somaxconn

Plik definiuje wartość cechy górnej (sufitu) do argumentu backlog funkcji listen; patrz strona podręcznika listen(2), aby dowiedzieć się więcej.

/proc/sys/proc

Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/sunrpc

Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu plikowego (NFS). W niektórych systemach może nie istnieć.

/proc/sys/vm

Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem cachem.

/proc/sys/vm/drop_caches (od wersji Linuksa 2.6.16)

Zapis do tego pliku powoduje zwolnienie przez jądro czystych buforów, dentries i i-węzłów z pamięci, powodując zwolnienie pamięci. Może być to przydatne to testowania zarządzania pamięcią i wykonywania powtarzalnych testów systemu plików. Zapis do tego pliku powoduje utratę zalet buforowania, przez co może spowodować pogorszenie ogólnej wydajności systemu.

Aby zwolnić bufor strony, proszę użyć:

    echo 1 > /proc/sys/vm/drop_caches

Aby zwolnić dentries i i-węzły, proszę użyć:

    echo 2 > /proc/sys/vm/drop_caches

Aby zwolnić bufor strony, dentries i i-węzły, proszę użyć:

    echo 3 > /proc/sys/vm/drop_caches

Ponieważ zapis do tego pliku nie jest destrukcyjny i brudne obiekty nie są zwalniane, użytkownik powinien wcześniej uruchomić sync(1).

/proc/sys/vm/legacy_va_layout (od wersji Linuksa 2.6.9)

Wartość niezerowa oznacza wyłączenie nowego, 32-bitowego rozmieszczenia mapowania pamięci; jądro będzie używać starego (2.4) rozmieszczenia dla wszystkich procesów.

/proc/sys/vm/memory_failure_early_kill (od Linuksa 2.6.32)

Kontroluje jak zabijać procesy z nienaprawialnym błędem pamięci (z reguły 2-bitowy błąd w module pamięci), które nie mogą być obsłużone przez jądro, wykryte w tle przez sprzęt. W niektórych przypadkach (np. jeśli strona ma wciąż poprawną kopię na dysku), jądro obsłuży taki błąd w sposób przezroczysty, bez wpływu na pracę aplikacji. Jednak jeśli nie istnieje inna, zaktualizowana kopia danych, jądro zabija procesy, aby zapobiec uszkodzeniu danych wynikłego z propagacji błędu.

Plik posiada jedną z następujących wartości:

1:

Wszystkie procesy, które posiadają zmapowaną uszkodzoną i nieprzeładowaną stronę, są zabijane zaraz po wykryciu uszkodzenia. Proszę zauważyć, że nie jest to obsługiwane dla nielicznych typów stron, takich jak wewnętrzne przypisanie danych przez jądro lub pamięć podręczna na dysku (swap), ale działa w przypadku większości stron użytkownika.

0:

Usuwana (unmap) jest jedynie uszkodzona strona, a zabijane są wyłącznie procesy, które chcą uzyskać do niej dostęp.

Zabicie jest wykonywane za pomocą sygnału SIGBUS z si_code ustawionym na BUS_MCEERR_AO. Procesy mogą obsłużyć tę sytuację, jeśli chcą; proszę zapoznać się z sigaction(2), aby dowiedzieć się więcej.

Funkcja jest aktywna wyłącznie na architekturach/platformach z zaawansowaną, maszynową obsługą sprawdzania i zależy od możliwości sprzętowych.

Aplikacje mogą indywidualnie przesłonić ustawienie memory_failure_early_kill za pomocą operacji PR_MCE_KILL prctl(2).

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/memory_failure_recovery (od Linuksa 2.6.32)

Włącza odzyskiwanie po błędzie pamięci (jeśli jest obsługiwane przez daną platformę)

1:

Próbuje odzyskiwać.

0:

Zawsze panikuje przy błędzie pamięci.

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/oom_dump_tasks (od Linuksa 2.6.25)

Włącza tworzenie ogólnosystemowego zrzutu zadania (bez wątków jądra), gdy jądro wykonuje OOM-killing. Zrzut zawiera następujące informacje o każdym zadaniu (wątku, procesie): identyfikator wątku, realny identyfikator użytkownika, identyfikator grupy wątku (identyfikator procesu), rozmiar pamięci wirtualnej, rozmiar zestawu rezydentnego, procesor któremu przydzielono zadanie, wynik oom_adj (patrz opis /proc/[pid]/oom_adj) i nazwę polecenia. Jest to przydatne do określenia dlaczego OOM-killer został przywołany i zidentyfikowania zadania, które to spowodowało.

Jeśli zawiera wartość zero, ta informacja nie jest zrzucana. Zrobienie zrzutu stanu pamięci każdego zadania może nie być wykonalne w bardzo dużych systemach, z tysiącami zadań. Takie systemy nie powinny być zmuszane do narażania się na dodatkowy spadek wydajności w sytuacjach braku pamięci, gdy taka informacja nie może być przydatna.

Jeśli wartość jest niezerowa, ta informacja jest pokazywana kiedy tylko OOM-killer rzeczywiście zabija zadanie zajmujące dużo pamięci.

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task (od Linuksa 2.6.24)

Włącza lub wyłącza zabijanie zadania kolejkującego OOM w sytuacjach braku pamięci (Out-Of-Memory).

Jeśli jest ustawione na zero OOM-killer przeskanuje całą listę zadań i do zabicia wybierze zadania na podstawie heurystyki. Z reguły wybierane są zadania zajmujące wiele pamięci, które zwalniają dużą ilość pamięci po zabiciu.

Jeśli jest ustawione na wartość niezerową, OOM-killer po prostu zabija zadanie, które wyzwoliło stan braku pamięci. W ten sposób unika się potencjalnie kosztownego skanowania listy zadań.

Jeśli /proc/sys/vm/panic_on_oom jest niezerowe, to ma ono pierwszeństwo, niezależnie od wartości użytej w /proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task.

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/overcommit_kbytes (od Linuksa 3.14)

Ten zapisywalny plik zapewnia alternatywę do /proc/sys/vm/overcommit_ratio do kontrolowania CommitLimit gdy /proc/sys/vm/overcommit_memory ma wartość 2. Pozwala na wykonanie overcommittu ilości pamięci w jednostkach absolutnych (w kB), zamiast w wartościach procentowych, jak to ma miejsce przy overcommit_ratio. W ten sposób można osiągnąć lepszą kontrolę CommitLimit na systemach z ekstremalnie dużą ilością pamięci.

Tylko jeden z overcommit_kbytes lub overcommit_ratio może działać: jeśli overcommit_kbytes ma wartość niezerową, to jest używane do obliczenia CommitLimit, w przeciwnym razie używane jest overcommit_ratio. Zapisanie wartości do któregokolwiek z plików powoduje że wartość w drugim jest ustawiana na zero.

/proc/sys/vm/overcommit_memory

Plik zawiera tryb rozliczeń pamięci wirtualnej jądra. Dopuszczalne wartości:

0: heurystyczny overcommit (domyślnie)
1: zawsze robi overcommit, nigdy nie sprawdza
2: zawsze sprawdza, nigdy nie robi overcommitu

W trybie 0 nie są sprawdzane wywołania mmap(2) z MAP_NORESERVE, a domyślne sprawdzenia są bardzo słabe, prowadząc do ryzyka zabicia procesu przez "OOM-killera". Pod Linuksem 2.4 jakakolwiek wartość niezerowa oznacza tryb 1.

W trybie 2 (dostępnym od Linuksa 2.6), całkowity adres przestrzeni wirtualnej w systemie którą można przypisać (CommitLimit w /proc/meminfo) jest obliczany jako

    CommitLimit = (total_RAM - total_huge_TLB) *
                  overcommit_ratio / 100 + total_swap

gdzie:

*

total_RAM jest sumą pamięci RAM w systemie;

*

total_huge_TLB jest sumą pamięci przeznaczoną dla dużych stron;

*

overcommit_ratio jest wartością w /proc/sys/vm/overcommit_ratio i

*

total_swap jest wielkością przestrzeni wymiany.

Na przykład w systemie z 16 GB fizycznej pamięci RAM i 16 GB pamięci wymiany, brakiem przestrzeni przeznaczonej na duże strony i z overcommit_ratio równym 50, ta formuła daje CommitLimit na poziomie 24 GB.

Od Linuksa 3.14, gdy wartość w /proc/sys/vm/overcommit_kbytes jest niezerowa, to CommitLimit jest obliczana w następujący sposób:

    CommitLimit = overcommit_kbytes + total_swap

/proc/sys/vm/overcommit_ratio (od Linuksa 2.6.0)

Plik zapisywalny definiujący wartość procentową pamięci, na której można wykonać overcommit. Domyślną wartością jest 50. Zob. opis /proc/sys/vm/overcommit_memory.

/proc/sys/vm/panic_on_oom (od wersji Linuksa 2.6.18)

Włącza lub wyłącza panikę jądra w sytuacjach braku pamięci.

Jeśli plik ma ustawioną wartość 0, OOM-killer jądra zabija któryś z nieposłusznych procesów. Z reguły OOM-killer jest w stanie to wykonać i system może pracować dalej.

Jeśli plik ma ustawioną wartość 1, to jądro zwykle panikuje przy sytuacji braku pamięci. Jednak jeśli proces limituje przydzielanie do konkretnych węzłów używając zasad pamięci (mbind(2) MPOL_BIND) lub cpuset (cpuset(7)) i te węzły dotknie problem braku pamięci, to taki proces może być zabity przez OOM-killer. Nie występuje wówczas panika, ponieważ pamięć innych węzłów może być wolna, co oznacza że system jako całość mógł nie osiągnąć jeszcze sytuacji braku pamięci.

Jeśli ustawiono wartość 2, to jądro zawsze panikuje w sytuacji braku pamięci.

Domyślną wartość jest 0. 1 i 2 są przeznaczone do poprawnej pracy klastrów mimo wystąpienia problemów. Proszę wybrać właściwą z nich, zgodnie z używanymi zasadami w takich sytuacjach.

/proc/sys/vm/swappiness

Wartość w tym pliku kontroluje jak agresywnie jądro przenosi strony pamięci do pamięci wymiany (swapu). Wyższe wartości zwiększają agresywność, mniejsze zmniejszają ją. Domyślną wartością jest 60.

/proc/sysrq-trigger (od Linuksa 2.4.21)

Zapisanie znaków do tego pliku wyzwala tę samą funkcję SysRq, jaka zostałaby wykonana przy użyciu kombinacji ALT-SysRq-<znak> (patrz opis /proc/sys/kernel/sysrq). Plik jest normalnie zapisywalny tylko dla roota. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sysvipc

Podkatalog zawierający pseudopliki msg, sem i shm. Pliki te zawierają obiekty komunikacji międzyprocesowej (Interprocess Communication - IPC) Systemu V (odpowiednio: kolejki komunikatów, semafory i pamięć wspólną) obecnie istniejące w systemie, udostępniając informacje podobne do tych, które są dostępne poprzez ipcs(1). Pliki te zawierają nagłówki i są sformatowane (jeden obiekt IPC w wierszu) w celu łatwiejszego zrozumienia. svipc(7) podaje dodatkowe informacje o zawartości tych plików.

/proc/timer_list (od Linuksa 2.6.21)

Plik tylko do odczytu udostępnia listę wszystkich bieżących czasomierzy (wysokiej rozdzielczości), wszystkich źródeł zdarzeń zegara i ich parametrów w formie czytelnej dla człowieka.

/proc/timer_stats (od Linuksa 2.6.21)

Jest to funkcja debugowania uwidaczniające (nad)użycia czasomierzy w systemie Linux deweloperom jądra i przestrzeni użytkownika. Może być używana przez deweloperów zajmujących się jądrem i przestrzenią użytkownika do weryfikacji, czy ich kod nie używa w nadmiarze czasomierzy. Celem jest zapobieganie niepotrzebnym wybudzeniom, aby zoptymalizować zużycie energii.

Jeśli jest to włączone w jądrze (CONFIG_TIMER_STATS), lecz nie jest używane, ma narzut bliski zera oraz relatywnie niewielki narzut struktury danych. Nawet gdy zbieranie danych jest włączone przy rozruchu, narzut jest niski: wszystkie blokowania następują według CPU, a wyszukiwanie jest haszowane.

Plik /proc/timer_stats jest używany do kontrolowania funkcji próbkowania i odczytu próbek informacji.

Funkcja timer_stats jest nieaktywna przy rozruchu. Okres próbkowania można uruchomić poleceniem:

    # echo 1 > /proc/timer_stats

Następujące polecenie zatrzymuje okres próbkowania:

    # echo 0 > /proc/timer_stats

Statystyki można pozyskać przy pomocy:

    $ cat /proc/timer_stats

Gdy próbkowanie jest włączone, każdy odczyt z /proc/timer_stats daje nowo zaktualizowane statystyki. Po wyłączeniu próbkowania, próbki informacji są zachowywane do momentu włączenia nowego okresu próbkowania. Pozwala to na wielokrotny odczyt.

Próbka wyniku z /proc/timer_stats:

$ cat /proc/timer_stats
Timer Stats Version: v0.3
Sample period: 1.764 s
Collection: active
  255,     0 swapper/3        hrtimer_start_range_ns (tick_sched_timer)
   71,     0 swapper/1        hrtimer_start_range_ns (tick_sched_timer)
   58,     0 swapper/0        hrtimer_start_range_ns (tick_sched_timer)
    4,  1694 gnome-shell      mod_delayed_work_on (delayed_work_timer_fn)
   17,     7 rcu_sched        rcu_gp_kthread (process_timeout)
...
    1,  4911 kworker/u16:0    mod_delayed_work_on (delayed_work_timer_fn)
   1D,  2522 kworker/0:0      queue_delayed_work_on (delayed_work_timer_fn)
1029 total events, 583.333 events/sec

Kolumny wyniku:

*

licznik liczby zdarzeń, po którym opcjonalnie (od Linuksa 2.6.23) występuje litera "D", jeśli jest to licznik odraczalny;

*

PID procesu inicjującego czasomierz

*

nazwa procesu inicjującego czasomierz;

*

funkcja, w której czasomierz został zainicjowany i

*

(w nawiasach) funkcja wywołania zwrotnego związanego z czasomierzem.

/proc/tty

Podkatalog zawierający psuedopliki i podkatalogi sterowników terminali (tty) oraz protokołów sterowania linią (line discipline).

/proc/uptime

Ten plik zawiera dwie liczby: czas pracy systemu (w sekundach) i ilość czasu spędzonego na wykonywaniu procesu idle (w sekundach).

/proc/version

Ten napis określa wersję obecnie działającego jądra. Zawiera on w sobie zawartość /proc/sys/ostype, /proc/sys/osrelease i /proc/sys/version. Na przykład:

Linux version 1.0.9 (quinlan@phaze) #1 Sat May 14 01:51:54 EDT 1994

/proc/vmstat (od wersji Linuksa 2.6)

Plik ten wyświetla różne statystyki pamięci wirtualnej.

/proc/zoneinfo (od wersji Linuksa 2.6.13)

Plik zawiera informacje o strefach pamięci. Może być przydatny podczas analizowania zachowania pamięci wirtualnej.

UWAGI

Wiele łańcuchów znakowych (np. środowisko czy linia poleceń) występuje w postaci wewnętrznej, z polami zakończonymi bajtami NUL ('\0'), więc jeśli do ich czytania użyje się od -c lub tr "\000" "\n", to mogą być bardziej czytelne. Alternatywnie, echo `cat <plik>` działa równie dobrze.

Ta strona podręcznika jest niekompletna, prawdopodobnie niedokładna i należy do tych, które powinny być bardzo często poprawiane.

O STRONIE

Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

Jiffy to wartość wynosząca, w zależności od architektury, od 1 do 10 ms (4 ms w przypadku i386).

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <[email protected]>, Robert Luberda <[email protected]> i Michał Kułach <[email protected]>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.71 oryginału.