OPIS

Konsola Linuksa implementuje duży podzbiór kontrolek terminali VT102 oraz ECMA-48/ISO 6429/ANSI X3.64, plus określone sekwencje trybu prywatnego, dotyczące zmiany palety kolorów, mapowania zestawu znaków itp. W poniższych, tabelarycznych opisach, druga kolumna podaje dla danej funkcji mnemoniki ECMA-48 lub DEC (te drugie są poprzedzone ciągiem DEC). Sekwencje bez mnemoników nie są ani ECMA-48 ani VT102.

Po przetworzeniu normalnego wyjścia, gdy strumień znaków dojdzie do sterownika konsoli, która ma go fizycznie wyświetlić, to pierwszą rzeczą, która jest robiona, jest przetłumaczenie tego strumienia z języka przetwarzania na język wyświetlania.

Jeśli konsola znajduje się w trybie UTF-8, to nadchodzące bajty są najpierw składane w 16-bitowe kody Unicode. W przeciwnym wypadku, każdy bajt jest przetwarzany zgodnie z bieżącym mapowaniem (które go tłumaczy na wartość Unicode). Dalsza dyskusja znajduje się poniżej, w sekcji Zestawy znaków.

W normalnym wypadku, wartość Unicode jest konwertowana na indeks czcionki, który jest przechowywany w pamięci obrazu. Efektem użycia tego indeksu jest pojawienie się odpowiadającego glifu (wizerunku znaku, znalezionego w nieulotnej pamięci obrazu) na ekranie. Należy zauważyć, że użycie Unicode (i konstrukcja sprzętu PC) pozwala na jednoczesne używanie 512 różnych glifów.

Jeśli bieżąca wartość Unicode jest znakiem sterującym lub jeśli przetwarzana jest sekwencja specjalna, to wartość ta jest traktowana w sposób specjalny. Zamiast zmieniania jej na indeks czcionki i interpretacji jako glif, może ona wyzwolić ruchy kursora lub inne funkcje sterujące. Dalsza dyskusja znajduje się poniżej, w sekcji Kontrolki konsoli systemu Linux.

Ogólnie nie jest dobrym zwyczajem wkodowywanie do programów kodów terminala na sztywno. Linux obsługuje bazę danych terminfo(5), która opisuje właściwości terminali. Zamiast ręcznego wyprowadzania sekwencji kontrolnych konsoli, prawie zawsze wygodniej jest korzystać z biblioteki obsługi terminala ncurses(3), oraz programów narzędziowych, takich jak tput(1) czy reset(1).

Kontrolki konsoli systemu Linux

Sekcja ta opisuje wszystkie znaki sterujące i sekwencje specjalne, które wywołują funkcje specjalne (tj. wszystko inne niż wypisywanie glifu w pozycji kursora) konsoli Linuksa.

Znaki sterujące

Znak jest znakiem sterującym, jeśli (przed transformacją wynikającą z tablicy mapowania) posiada jeden z 14 kodów 00 (NUL), 07 (BEL), 08 (BS), 09 (HT), 0a (LF), 0b (VT), 0c (FF), 0d (CR), 0e (SO), 0f (SI), 18 (CAN), 1a (SUB), 1b (ESC), 7f (DEL). Można sobie ustawić tryb "display control characters" (wyświetlania znaków sterujących), który umożliwia wyświetlanie 07, 09, 0b, 18, 1a, 7f jako glifów. Z drugiej strony, w trybie UTF-8 wszystkie kody 00-1f są uznawane za znaki sterujące, niezależnie od trybu "display control characters".

Jeśli mamy znak sterujący, to jest on natychmiast wykonywany i kasowany (nawet w środku sekwencji specjalnej), a sekwencja specjalna leci dalej, z następnym znakiem. (Jednak ESC rozpoczyna nową sekwencję specjalną, przypuszczalnie anulując niedokończoną poprzednią, a CAN i SUB przerywają dowolną sekwencję specjalną). Rozpoznawanymi znakami sterującymi są BEL, BS, HT, LF, VT, FF, CR, SO, SI, CAN, SUB, ESC, DEL, CSI. Robią one to, czego można oczekiwać:

BEL (0x07, ^G) wydaje dźwięk;

BS (0x08, ^H) przesuwa kursor o jedną spację w lewo (lecz nie poza początek wiersza);

HT (0x09, ^I) przesuwa kursor do następnego tabulatora, lub na koniec wiersza, gdy wcześniej tabulatora nie ma;

LF (0x0A, ^J), VT (0x0B, ^K) i FF (0x0C, ^L) wypisują znak nowego wiersza, a jeśli ustawiono LF/NL (tryb nowego wiesza), to wypisują także znak powrotu karetki.

CR (0x0D, ^M) daje powrót karetki - przewinięcie kursora na początek wiersza;

SO (0x0E, ^O) włącza zestaw znaków G1;

SI (0x0F, ^O) włącza zestaw znaków G0;

CAN (0x18, ^X) i SUB (0x1A, ^Z) przerywają sekwencje specjalne;

ESC (0x1B, ^[) rozpoczyna nową sekwencję specjalną;

DEL (0x7F) jest ignorowane;

CSI (0x9B) równoważne ESC [.

Sekwencje ESC- lecz nie CSI-

ESC c	RIS	Reset.
ESC D	IND	Przesunięcie o wiersz.
ESC E	NEL	Nowy wiersz.
ESC H	HTS	Ustawienie tabulatora w bieżącej kolumnie.
ESC M	RI	Cofnięcie o wiersz.
ESC Z	DECID	prywatna identyfikacja DEC. Jądro zwraca napis ESC [ ? 6 c, twierdząc, że jest to VT102.
ESC 7	DECSC	Zachowanie bieżącego stanu (współrzędne kursora, atrybuty, zestawy znaków wskazywane przez G0 i G1).
ESC 8	DECRC	Odtworzenie ostatnio zachowanego przez ESC 7 stanu.
ESC [	CSI	Wprowadzacz sekwencji sterujących
ESC %		Rozpoczęcie sekwencji wybierania zestawu znaków
ESC % @		Wybranie domyślnego (ISO 646 / ISO 8859-1)
ESC % G		Wybranie UTF-8
ESC % 8		Wybranie UTF-8 (przestarzałe)
ESC # 8	DECALN	DEC test wyrównania ekranu - wypełnienie ekranu znakami E
ESC (		Rozpoczęcie sekwencji, definiującej zestaw znaków G0
ESC ( B		Wybranie domyślnego (mapowanie ISO 8859-1)
ESC ( 0		Wybranie mapowania grafiki VT100
ESC ( U		Wybranie mapowania zerowego - wprost do ROM ze znakami
ESC ( K		Wybranie mapowania użytkownika - mapę załadowaną
		programem narzędziowym mapscrn(8).
ESC )		Rozpoczęcie sekwencji, definiującej zestaw znaków G1
		(po której następuje B, 0, U, K, jak wyżej).
ESC >	DECPNM	Ustawienie dla bloku klawiszy trybu numerycznego.
ESC =	DECPAM	Ustawienie dla bloku klawiszy trybu aplikacyjnego.
ESC ]	OSC	(Powinno być: polecenie systemu operacyjnego) ESC ] P nrrggbb: ustawienie palety z parametrem podanym w 7 szesnastkowych cyfrach, następujących po ostatnim P :-(. n jest tu kolorem (0-15), a rrggbb określa wartości czerwieni/zieleni/niebieskości (0-255). ESC ] R: resetuje paletę

Sekwencje ECMA-48 CSI

Za CSI (lub ESC [) następuje sekwencja parametrów, co najwyżej NPAR (16), które są liczbami dziesiętnymi, oddzielonymi średnikami. Pusty lub nieobecny parametr przyjmowany jest za zero. Sekwencja parametrów może być poprzedzona pojedynczym znakiem zapytania.

Jednak po CSI [ (lub ESC [ [) odczytywany jest pojedynczy znak, a cała sekwencja jest ignorowana (pomysł ten ma na celu ignorowanie klawisza funkcyjnego dającego echo).

Akcja sekwencji CSI jest określona jej ostatnim znakiem.

@	ICH	Wstawienie określonej liczby pustych znaków.
A	CUU	Przesunięcie kursora w górę o zadaną liczbę wierszy.
B	CUD	Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy.
C	CUF	Przesunięcie kursora w prawo o zadaną liczbę kolumn.
D	CUB	Przesunięcie kursora w lewo o zadaną liczbę kolumn.
E	CNL	Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy do kolumny 1.
F	CPL	Przesunięcie kursora w górę o zadaną liczbę wierszy do kolumny 1.
G	CHA	Przesunięcie kursora do wskazanej kolumny bieżącego wiersza.
H	CUP	Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i kolumny (początek w 1,1).
J	ED	Wymazanie ekranu (domyślnie: od pozycji kursora, do końca ekranu).
		ESC [ 1 J: czyści od początku do kursora.
		ESC [ 2 J: czyści cały ekran.
		ESC [ 3 J: czyści cały ekran, włączając w to bufor
		pamięci ekranu (od Linuksa 3.0).
K	EL	Wymazanie wiersza (domyślnie od kursora do końca wiersza).
		ESC [ 1 K: czyści od początku wiersza do kursora.
		ESC [ 2 K: czyści cały wiersz.
L	IL	Wstawienie zadanej liczby pustych wierszy.
M	DL	Skasowanie zadanej liczby wskazanych wierszy.
P	DCH	Skasowanie zadanej liczby wskazanych znaków w bieżącym wierszu.
X	ECH	Wymazanie zadanej liczby wskazanych znaków w bieżącym wierszu.
a	HPR	Przesunięcie kursora w prawo o zadaną liczbę kolumn.
c	DA	Odpowiedź: ESC [ ? 6 c: "Jestem VT102"
d	VPA	Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i bieżącej kolumny.
e	VPR	Przesunięcie kursora w dół zadaną liczbę o wierszy.
f	HVP	Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i kolumny.
g	TBC	Bez parametrów: skasowanie tabulatora w bieżącej pozycji.
		ESC [ 3 g: skasowanie wszystkich tabulatorów.
h	SM	Ustawienie trybu (patrz niżej).
l	RM	Inicjacja trybu (patrz niżej).
m	SGR	Ustawienie atrybutów (patrz niżej).
n	DSR	Raport o stanie (patrz niżej).
q	DECLL	Ustawienie LED-ów klawiatury.
		ESC [ 0 q: wyłączenie wszystkich LED-ów.
		ESC [ 1 q: włączenie diody ScrollLock
		ESC [ 2 q: włączenie diody NumLock
		ESC [ 3 q: włączenie diody CapsLock
r	DECSTBM	Ustawienie obszaru przewijania; parametry to górny i dolny wiersz.
s	?	Zapamiętanie pozycji kursora.
u	?	Odtworzenie pozycji kursora.
`	HPA	Przesunięcie kursora do wskazanej kolumny bieżącego wiersza.

Interpretacja grafiki zbioru ECMA-48

Sekwencja ECMA-48 SGR, czyli ESC [ parametry m ustawia atrybuty wyświetlania. Można ustawić wiele atrybutów w pojedynczej sekwencji specjalnej, oddzielając je od siebie znakami średnika. Pusty parametr (pomiędzy średnikami lub początkiem lub końcem sekwencji) jest interpretowany jako zero.

param	wynik
0	inicjacja wszystkich atrybutów do wartości domyślnych
1	włączenie pogrubienia
2	włączenie półrozjaśnienia (symulowane kolorem na ekranach kolorowych)
4	włączenie podkreślenia (symulowane kolorem na ekranach kolorowych) (kolory używane do symulacji są ustawiane za pomocą ESC ] ...)
5	włączenie migania
7	włączenie inwersji
10	wyłączenie wybranego mapowania, znacznika kontroli wyświetlania, i przełączenie flagi "meta" (ECMA-48 nazywa to "czcionką podstawową").
11	wybranie mapowania zerowego, ustawienie znacznika kontroli, czyści znacznik przełączania meta (ECMA-48 nazywa to "pierwsza czcionka alternatywna").
12	wybranie mapowania zerowego, ustawienie znacznika kontroli, ustawia znacznik przełączania meta (ECMA-48 określa to "drugą czcionką alternatywną"). Znacznik przełączania meta powoduje przestawienie wysokiego bitu w bajcie przed zakończeniem translacji tablicy mapowań.
21	ustawia zwykłą intensywność (ECMA-48: "podwójne podkreślenie")
22	ustawienie normalnej jasności
24	wyłączenie podkreślenia
25	wyłączenie migania
27	wyłączenie inwersji
30	ustawienie koloru czarnego
31	ustawienie koloru czerwonego
32	ustawienie koloru zielonego
33	ustawienie koloru brązowego
34	ustawienie koloru niebieskiego
35	ustawienie koloru fioletowego
36	ustawienie koloru niebieskozielonego
37	ustawienie koloru białego
38	włączenie podkreślenia, ustawienie koloru domyślnego
39	wyłączenie podkreślenia, ustawienie koloru domyślnego
40	ustawienie czarnego tła
41	ustawienie czerwonego tła
42	ustawienie zielonego tła
43	ustawienie brązowego tła
44	ustawienie niebieskiego tła
45	ustawienie fioletowego tła
46	ustawienie niebieskozielonego tła
47	ustawienie białego tła
49	ustawienie domyślnego koloru tła

Przełączniki trybu ECMA-48

ESC [ 3 h

DECCRM (domyślnie wyłączone): Wyświetlanie znaków sterujących.

ESC [ 4 h

DECIM (domyślnie wyłączone): Włączenie trybu wstawiania (insert).

ESC [ 20 h

LF/NL (domyślnie wyłączone): Automatyczne podążanie za echem LF, VT lub FF z CR.

Polecenia zgłaszania stanu ECMA-48

ESC [ 5 n

Raport stanu urządzenia (DSR): Odpowiedzią jest ESC [ 0 n (Terminal OK).

ESC [ 6 n

Raport pozycji kursora (CPR): Odpowiedzią jest ESC [ y ; x R, gdzie x,y to pozycja kursora.

Sekwencje trybu prywatnego DEC (DECSET/DECRST)

Nie są one opisane w ECMA-48. Opisano tu sekwencje włączania trybu; Sekwencje wyłączania trybu można uzyskać przez zamianę ostatniego "h" na "l".

ESC [ ? 1 h

DECCKM (domyślnie wyłączone): Gdy włączone, klawisze kursora wysyłają przedrostek ESC O, a nie ESC [.

ESC [ ? 3 h

DECCOLM (domyślnie wyłączone = 80 kolumn): Przełącznik trybu 80/132 kolumny. W źródłach sterownika zaznaczono, że to nie wystarcza; niektóre narzędzia trybu użytkownika, takie jak resizecons(8) muszą zmienić rejestry sprzętowe karty graficznej konsoli.

ESC [ ? 5 h

DECSCNM (domyślnie wyłączone): Włączenie trybu inwersji.

ESC [ ? 6 h

DECOM (domyślnie wyłączone): Gdy włączone, adresowanie kursora następuje względem górnego lewego narożnika regionu przewijania.

ESC [ ? 7 h

DECAWM (domyślnie włączone): Włączenie autozawijania. W tym trybie znak graficzny, wyemitowany za 80 (lub 132) kolumną, zostanie zawinięty na początek następnego wiersza.

ESC [ ? 8 h

DECARM (domyślnie włączone): Włączenie samopowtarzania klawiatury.

ESC [ ? 9 h

Zgłaszanie myszy X10 (domyślnie wyłączone): Ustawienie trybu zgłaszania na 1 (lub wyłączenie na 0) --- patrz niżej.

ESC [ ? 25 h

DECTECM (domyślnie włączone): Uczynienie kursora widzialnym.

ESC [ ? 1000 h

Zgłaszanie myszy X11 (domyślnie wyłączone): Ustawienie trybu zgłaszania na 2 (lub wyłączenie na 0) --- patrz niżej.

Prywatne sekwencje CSI konsoli Linuksa

Następujące sekwencje nie należą ani do ECMA-48, ani do oryginalnego VT102. Zostały one wprowadzone przez sterownik konsoli Linuksa. Kolorami w parametrach SGR są: 0 = czarny, 1 = czerwony, 2 = zielony, 3 = brązowy, 4 = niebieski, 5 = fioletowy, 6 = niebieskozielony, 7 = biały.

ESC [ 1 ; n ]	Ustawienie koloru n jako kolor podkreślenia.
ESC [ 2 ; n ]	Ustawienie koloru n jako kolor dim.
ESC [ 8 ]	Uczynienie bieżącej pary kolorów atrybutem domyślnym.
ESC [ 9 ; n ]	Ustawienie okresu wygaszania ekranu na n minut.
ESC [ 10 ; n ]	Ustawienie częstotliwości dzwonka w Hz.
ESC [ 11 ; n ]	Ustawienie czasu trwania dzwonka w ms.
ESC [ 12 ; n ]	Przeniesienie podanej konsoli na wierzch.
ESC [ 13 ]	Wyłączenie wygaszenia ekranu.
ESC [ 14 ; n ]	Ustawienie czasu wyłączenia zasilania VESA w minutach.

Zestawy znaków

Jądro zna 4 translacje bajtów na symbole znaków ekranu konsoli. Tymi czterema tablicami są: a) Latin1 -> PC, b) grafika VT100 -> PC, c) PC -> PC, d) zdefiniowane przez użytkownika.

Istnieją dwa zbiory znaków, zwane G0 i G1, a jeden z nich jest bieżącym zestawem znaków (początkowo G0). Wpisanie ^N powoduje, że bieżącym zestawem staje się G1, a ^O --- że G0.

Zmienne G0 i G1 wskazują na tablicę translacji i mogą być zmieniane przez użytkownika. Początkowo wskazują odpowiednio na tablice a) i b). Sekwencje ESC ( B, ESC ( 0, ESC ( U, ESC ( K powodują, że G0 wskazuje odpowiednio na tablice a), b), c), d). Sekwencje ESC ) B, ESC ) 0, ESC ) U, ESC ) K powodują, że G1 wskazuje odpowiednio na tablice a), b), c), d).

Sekwencja ESC c powoduje reset terminala. Jest to tym, czego potrzeba, jeśli ekran zostanie zaśmiecony. Często zalecane "echo ^V^O" powoduje tylko, że G0 staje się bieżącym zestawem znaków, lecz nie ma gwarancji że wskazuje on na tablicę a). W niektórych dystrybucjach znajduje się program reset(1), który po prostu wysyła "echo ^[c". Jeśli wpis dla konsoli w bazie terminfo jest prawidłowy (i zawiera wpis rs1=\Ec), to zadziała również "tput reset".

Zdefiniowana przez użytkownika tablica mapowań może być ustawiana za pomocą mapscrn(8). Wynikiem mapowania jest to, że jeśli wyświetlany jest symbol c, to do pamięci grafiki wysyłany jest symbol s = mapa[c]. Mapa bitowa, odpowiadająca s, która znajduje się w nieulotnej pamięci grafiki, może być zmieniona za pomocą setfont(8).

Śledzenie myszy

Funkcja śledzenia myszy jest przeznaczana do zgłaszania stanu myszy, zgodnego z xterm(1). Ponieważ sterownik konsoli nie ma możliwości dowiedzenia się o urządzeniu ani o rodzaju myszy, zgłoszenia te zwracane są w strumieniu wejściowym konsoli tylko wtedy, gdy sterownik terminala wirtualnego otrzymuje ioctl odświeżający stan myszy. Ioctl-e te muszą być generowane przez świadomą istnienia myszy aplikację trybu użytkownika, taką jak demon gpm(8).

Parametry wszystkich sekwencji specjalnych śledzenia myszy, generowanych przez xterm(1) są kodowane numerycznie w pojedynczych znakach, jako wartość+040. Na przykład, "!" to 1. Współrzędne ekranu zaczynają się od 1.

Tryb zgodności z X10 wysyła sekwencje specjalne przy naciskaniu przycisków, kodując położenie oraz to, który przycisk myszy został naciśnięty. Jest to włączane przez wysłanie ESC [ ? 9 h i wyłączane przez ESC [ ? 9 l. Przy naciskaniu przycisków, xterm(8) wysyła ESC [ M bxy (6 znaków). b jest tu równe klawisz-1, a x i y są współrzędnymi x i y kursora myszy w momencie przyciśnięcia. Ten sam kod produkuje jądro.

Normalny tryb śledzenia (nie zaimplementowany w Linuksie 2.0.24) wysyła sekwencję specjalną zarówno po przyciśnięciu, jak i po zwolnieniu przycisku. Wysyłana jest również informacja modyfikatora. Jest to włączane przez wysłanie ESC [ ? 1000 h, a wyłączane przez ESC [ 1000 l. xterm(1) po naciśnięciu lub zwolnieniu przycisku wysyła ESC [ M bxy. Dwa niższe bity b kodują informację o przycisku: 0=naciśnięto pierwszy, 1=naciśnięto drugi, 2=naciśnięto trzeci, 3=zwolnienie. W górnych bitach zakodowane są modyfikatory wciśnięte podczas naciskania przycisku. Są one dodawane: 4=Shift, 8=Meta, 16=Control. Znowu, x i y to współrzędne kursora myszy podczas zdarzenia. Górny lewy narożnik to (1,1).

Porównania z innymi terminalami

Wiele różnych typów terminali, podobnie jak konsola Linuksa, jest opisywanych jako "zgodne z VT100". Poniżej omówiono różnice między konsolą Linuksa i dwoma najważniejszymi spośród innych terminali: DEC VT102 i xterm(1).

Obsługa znaków sterujących

VT 102 rozpoznawał też następujące znaki sterujące:

NUL (0x00) było ignorowane;

ENQ (0x05) wywoływało komunikat odpowiadający;

DC1 (0x11, ^Q, XON) wznawiało transmisję;

DC3 (0x13, ^S, XOFF) powodowało, że VT100 ignorował (i przestawał transmitować) wszystkie kody poza XOFF i XON.

Przetwarzanie DC1/DC3 tego rodzaju, jakie było w VT100 może być włączone przez sterownik terminala.

Program xterm(1) (w trybie VT100) rozpoznaje znaki sterujące BEL, BS, HT, LF, VT, FF, CR, SO, SI, ESC.

Sekwencje specjalne

Sekwencje VT100 nie implementowane przez konsolę Linuksa:

ESC N	SS2	Pojedyncze przesunięcie 2. (Wybranie zestawu znaków G2
		tylko dla następnego znaku.)
ESC O	SS3	Pojedyncze przesunięcie 3. (Wybranie zestawu znaków G3
		tylko dla następnego znaku.)
ESC P	DCS	Łańcuch kontrolny urządzenia (zakończony ESC \)
ESC X	SOS	Początek łańcucha.
ESC ^	PM	Komunikat prywatności (zakończony ESC \)
ESC \	ST	Zakończenie łańcucha
ESC * ...		Wyznaczenie zestawu znaków G2
ESC + ...		Wyznaczenie zestawu znaków G3

Program xterm(1) (w trybie VT100) rozpoznaje ESC c, ESC # 8, ESC >, ESC =, ESC D, ESC E, ESC H, ESC M, ESC N, ESC O, ESC P ... ESC \, ESC Z (daje odpowiedź ESC [ ? 1 ; 2 c, "Jestem VT100 z rozszerzoną opcją grafiki") i ESC ^ ... ESC \ o takich samych znaczeniach, jak opisano powyżej. Przyjmuje ESC (, ESC ), ESC *, ESC + , po których następuje 0, A, B, odpowiednio dla specjalnego zestawu znaków DEC i zbioru rysowania linii, UK oraz US-ASCII.

Użytkownik może skonfigurować xterm(1) tak, żeby odpowiadał używając sekwencji kontrolnych specyficznych dla VT220. Może identyfikować siebie jako VT52, VT100 i większe --- w zależności od tego, jak jest skonfigurowany i zainicjowany.

Zezwala na ustawienie pewnych zasobów za pomocą ESC ] (OSC). Oprócz znaku końca łańcucha znaków (ST) z ECMA-48, xterm(1) akceptuje także BEL do zakończenia łańcucha znaków OSC. xterm(1) rozpoznaje kilka następujących sekwencji sterujących:

ESC ] 0 ; txt ST	Ustawienie nazwy ikony i tytułu okna na txt.
ESC ] 1 ; txt ST	Ustawienie nazwy ikony na txt.
ESC ] 2 ; txt ST	Ustawienie tytułu okna na txt.
ESC ] 4 ; num; txt ST	Ustawienie koloru ANSI num na txt.
ESC ] 10 ; txt ST	Ustawienie dynamicznego koloru tekstu na txt.
ESC ] 4 6 ; nazwaST	Zmiana pliku logu na nazwa (normalnie wyłączone
	przez opcję kompilacji)
ESC ] 5 0 ; fn ST	Ustawienie czcionki na fn.

Rozpoznaje następujące, z nieznacznie zmienionym znaczeniem (zapisuje więcej stanów, zachowanie jest bliższe do VT100/VT220):

ESC 7 DECSC	Zachowanie kursora
ESC 8 DECRC	Odtworzenie kursora

Podobnie, rozpoznaje również

ESC F		Kursor do dolnego lewego narożnika ekranu (o ile włączone
		przez zasób hpLowerleftBugCompat programu xterm(1)).
ESC l		Blokowanie pamięci (dla terminali HP).
		Blokuje pamięć ponad kursorem.
ESC m		Odblokowanie pamięci (dla terminali HP).
ESC n	LS2	Wywołanie zestawu znaków G2.
ESC o	LS3	Wywołanie zestawu znaków G3.
ESC |	LS3R	Wywołanie zestawu znaków G3 jako GR.
		W xtermie jest to bez widocznego efektu.
ESC }	LS2R	Wywołanie zestawu znaków G2 jako GR.
		W xtermie jest to bez widocznego efektu.
ESC ~	LS1R	Wywołanie zestawu znaków G1 jako GR.
		W xtermie jest to bez widocznego efektu.

Rozpoznaje także sekwencje ESC % i dostarcza bardziej kompletnej implementacji UTF-8 niż konsola linuksowa.

Sekwencje CSI

Stare wersje programu xterm(1), na przykład wersja z X11R5, interpretują migający SGR jako pogrubiony SGR. Późniejsze wersje, w których zaimplementowano obsługę kolorów ANSI, na przykład XFree86 3.1.2A z 1995r., pozwalały na wyświetlanie atrybutu migania jako koloru. Nowoczesne wersje xterm(1) implementują migający SGR jako migający tekst, ale wciąż pozwalają na alternatywne wyświetlanie tego atrybutu jako kolor. Oryginalne wersje z X11R6 nie rozpoznawały SGR-a ustawiającego kolor aż do wydania X11R6.8, które zawierało xterm pochodzący z XFree86. Wszystkie sekwencje ECMA-48 CSI rozpoznawane przez Linuksa są także rozpoznawane przez xterm, jednakże xterm(1) implementuje kilka sekwencji sterujących ECMA-48 i DEC, których Linux nie rozpoznaje.

Program xterm(1) rozpoznaje wszystkie opisane powyżej sekwencje trybu prywatnego DEC, lecz nie rozpoznaje żadnej z prywatnych sekwencji Linuksa. Omówienie sekwencji prywatnych programu xterm(1) znajduje się w dokumencie Xterm Control Sequences, napisanym przez Edwarda Moya i Stephena Gildea'a, dostępnym w dystrybucji X. Dokument ten, choć zwięzły, jest o wiele dłuższy niż ta strona podręcznika. Po wprowadzenie w porządku chronologicznym, patrz

szczegóły zmian w xtermie

Program vttest

obrazuje wiele z powyższych sekwencji sterujących. Archiwum źródłowe programu xterm(1) także zawiera przykładowe skrypty, pokazujące również inne właściwości.

UWAGI

ESC 8 (DECRC) nie potrafi odtworzyć zestawu znaków zmienionego przez ESC %.

O STRONIE

Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <[email protected]>, Robert Luberda <[email protected]> i Michał Kułach <[email protected]>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.71 oryginału.